Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Je was mijn tante.
Verhaal nr: 349Een herinnering van Carla Gaakeer aan Adriana Dirkje Jacoba Gaakeer
Toegevoegd op 2009-01-28 15:49:20
Tante Adrie, ik heb je nooit mogen kennen. Maar herinneren doe ik je, door de verhalen van dorpsgenoten. Rust in vrede. Pa, je broer, is nu ook onder jullie.
Opa.
Verhaal nr: 348Een herinnering van Carla Gaakeer aan Cornelis Jacobus Bart Gaakeer
Toegevoegd op 2009-01-28 15:49:13
Opa, ik heb je nooit gekend. Nooit mogen kennen, door het water............. Mijn kinderen zijn nu ook hun opa kwijt, jouw zoon. Misschien zijn jullie samen??
Wilhelmina Pieternella Reintje Cornelia den Braber
Verhaal nr: 347Een herinnering van Ko van Oeveren aan Wilhelmina Pieternella Reintje Cornelia den Braber
Toegevoegd op 2009-01-28 15:49:05
In 1953 woonden wij op de Stoofdijk en Willie den Braber woonde op de Kloetsedijk. Dat is een dijk aan het eind van de Stoofdijk. In die tijd speelde je als kind meestal met kinderen uit dezelfde buurt. Willie was eigenlijk een soort "schoolvriendinnetje" van me. Je kon toen lekker dollen in het pas gemaaide gras. Als ik nu pas gemaaid gras ruik, komen de herinneringen weer boven. Je vraagt je soms af waarom moest nou zo'n jong meisje verdrinken? Maar hetzelfde geldt natuurlijk voor alle slachtoffers.
Locatie van de "Hoge Moer"
Verhaal nr: 346Een herinnering van H. van Cruninghe aan Dirk Balkenende
Toegevoegd op 2009-01-28 13:57:18
De locatie van de hoeve de Hoge Moer nu zichtbaar op Microsoft Virtual Earth
de Hoge Moer.
Willem Willeboer was mijn naamgever.
Verhaal nr: 345Een herinnering van Willem Willeboer aan Willem Willeboer
Toegevoegd op 2009-01-28 11:11:53
Willem Willeboer was mijn naamgever. Hij was de oom van mijn vader, die zijn eigen vader al verloren had toen hij nog heel jong was. ‘D’n om Wullum’ woonde op Meidam 6, naast mijn ouders, die met opoe en mijn drie oudere broers op nr. 8 woonden. In de rampnacht werden mijn ouders gewekt door buurman Johannes van den Berge (van nr. 10), nog voordat het water in de straat was. Ze hebben toen zoveel mogelijk meubels, eten, kleren enz. naar boven gebracht, net zolang tot het niet meer ging vanwege het water. Omdat het huis van Johannes en Maria van den Berge erg laag was, zijn deze, met hun drie kinderen, over hun schuurtje en onze keuken via het zolderraam naar de zolder van ons huis gekomen, omdat dat hoger was. Toen het water uiteindelijk tot boven de verdiepingvloer kwam, zijn ze met z’n allen op het kleine vlierinkje gekropen. Mijn vader had toen al met een vijf kilo gewicht van de bascule een gat in het dakbeschot gemaakt. Ze zijn op de vliering gebleven tot het water in de loop van de zondag zover gezakt was dat ze weer op de zolder konden. Diezelfde middag zijn ze met een sloep uit het huis gehaald en naar de hoger gelegen Hoofdstraat gebracht. Via diverse evacuatieadressen zijn ze aan het eind van die week bij mijn opa en oma in Walcheren terecht gekomen, waar ik drie maanden later geboren ben. Oom Willem was in de rampnacht gewekt door Sien en Dirk Boogerd, die met hun twee kinderen bij hem inwoonden. Zij zijn nog lopend naar een hoger gelegen plaats gegaan, maar oom Willem wilde niet mee en bleef in zijn huis. Hij heeft het niet overleefd.
Willem Willeboer
Het was mijn zus
Verhaal nr: 344Een herinnering van Cobie Aalbregtse aan Jacoba Aalbregtse
Toegevoegd op 2009-01-28 11:09:42
Jacoba Aalbregtse , geboren 7 sept 1950 gestorven 1 februari 1953.
Zij was mijn zus, tijdens de watersnoodramp is zij met mijn vader Johannes Aalbregtse verdronken.
Mijn vader was getrouwd met Gerrie van Laatum uit Dordrecht.
Mijn moeder was toen zwanger van mijn broer en van mij.
Wij zijn geboren 1 september 1953, Joop (Johannes Jan) en ik Cobie (Jacoba Dirkje Wilhelmina).
Ik wist er voordien wel wat van maar na het overlijden van mijn stiefvader is mijn moeder er pas goed over gaan praten. Ik ben toen met haar naar Oosterland gegaan. Zij heeft mij de plek aangewezen aan de Kempensweg waar de boerderij heeft gestaan en ook de boom waarin zij zich in veiligheid kon brengen. Het huis er schuin tegenover waar ze uiteindelijk is gered staat er ook nog. Het is nu een restaurant, daarvoor was het een standplaats voor vrachtwagens en eetgelegenheid.
Ik zou het fijn vinden om in kontakt te komen met familie.
Met vriendelijke groeten: Cobie Lam - Aalbregtse, Zwaanweg 18, 3985 PL, Werkhoven, provincie Utrecht. E-mail: cobieaalbregtse@hotmail.com
Familieportret
Mijn moeder, Gerrie van Laatum, mijn zusje Jacoba (Cobie) en mijn vader, Johannes Aalbregtse. Volgens mijn moeder is deze foto ongeveer gemaakt in 1952, mijn zusje was toen ruim een jaar.
Catharina Koole-Both
Verhaal nr: 343Een herinnering van Yvonna Brusik-Both aan Catharina Koole-Both
Toegevoegd op 2009-01-28 09:15:10
Catharina is geboren op zaterdag 5 oktober 1912 in Dirksland,S-D,Z-H.NL, dochter van Beije Both en Pietenella de Visser. Zij is samen met haar man Cornelis Koole (hij is geboren op vrijdag 12 juni 1908 in Stellendam, Z-H.NL, zoon van Jacob Koole en Cornelia Wandemaker en hun kinderen Jacob en Beije verdronken. Zij waren gehuwd op donderdag 16 mei 1935 in Oude-Tonge.
Genealogiese afschrifte van de Family Both.
Grafsteen van Catharina Both
Grafsteen van Catharina Both
Maandagmorgen vertel ik je alles over de film,...
Verhaal nr: 342Een herinnering van Yvonna Brusik-Both aan Beije Koole
Toegevoegd op 2009-01-28 09:15:02
Niet naar de film met Bertje "Vrijdagmiddag, bijna half vier. Vrijdagse onrust in de klas, want het naar school gaan zit er voor deze week bijna op. En de aanwakkerende wind buiten draagt ook bij aan de onrust. Ik ben twaalf jaar, zit in de zesde klas van de Openbare Lagere School in Oude-Tonge. Drie banken voor mij zit Bert; hij is niet groot en we noemen hem meestal Bertje. Heel af en toe mag ik op zaterdagavond in het verenigingsgebouw van ons dorp, `d`Ouwe School`, naar de film. Een echte bioscoop is er niet en we gaan dan ook niet naar de bioscoop, nee, wij gaan `naar de film`. In een zaal waar boven de deur een bordje hangt met de waarschuwing: `Klompen Uit`. Bertje mag ook af en toe naar de film. Zaterdagavond is het weer feest voor ons. We verheugen ons er al de hele week op. Op het schoolplein, in het speelkwartier, roept Bertje naar mij: `Zaterdag, een film met Doris Day`. Toen een toverwoord, een tovernaam, Doris Day. Dan komt de storm. Vrijdagmorgen steekt die de kop al op en mijn moeder zegt: `Als het zo hard blijft waaien, ga je morgenavond niet weg. Geen denken aan`. Vrijdagmiddag schrijf ik Bertje in de klas een briefje. Rol het papiertje op tot een propje en dat propje reist langs twee banken naar hem toe. Spannend: de meester is een kei in het onderscheppen van onze briefjes. Maar het propje bereikt mijn klasgenootje en hij leest mijn teleurstelling: `Als het zo hard blijft waaien, mag ik morgenavond niet weg van mijn moeder`. Er komt een propje terug: ,,Maandagmorgen vertel ik je alles over de film``, schrijft Bertje. Zaterdagavond loeit de wind en zaterdagnacht komt het water. Het is 1953. Ik kom nooit meer terug in die klas. We zijn tot mei geëvacueerd in Brabant en weer terug in Oude-Tonge ga ik niet meer naar de lagere school. Familie Bertje Koole verdrinkt in de rampnacht van 1 februari, met zijn vader, moeder en broer. Veertig jaar later, als ik tijdens een herdenking op het massagraf de steen zie met zijn naam, realiseer ik me dat pas echt. Ik heb immers nooit zijn lege plek en de vier andere lege plekken in mijn klas gezien. En het leven gaat verder, zeker voor een meisje van twaalf dat nog zoveel moet ontdekken. Maar 1 februari 1993, toen ik zijn naam zag, zag ik dat hij eigenlijk `Beije` heette en 14 oktober 1940 werd geboren, besefte ik ineens dat Bertje Koole nauwelijks heeft geleefd, niets meer heeft kunnen ontdekken. ,,Maandagmorgen vertel ik je alles over de film``, schreef hij. Het mocht niet zo zijn. Ik heb nooit geweten of de filmvoorstelling doorging. Ik hoop het maar. Voor Bertje." 30 januari 2003, Tannie van Eck, Vlissingen
Jaap (Jacob) Koole
Verhaal nr: 341Een herinnering van Truus de Graaf-Koole aan Jacob Koole
Toegevoegd op 2009-01-28 09:14:33
Jaap (Jacob) Koole was de oudste zoon van ome Kees en tante Kaatje. Het gezin woonde in de Julianastraat in Oude Tonge.
Herinneringen aan ome Kees...
Verhaal nr: 340Een herinnering van Jaap Koole aan Cornelis Koole
Toegevoegd op 2009-01-28 09:14:29
De herinneringen aan hem en zijn Vrouw Tante Kaatje, zijn zoon's Jaap en Beye, zijn wat vervaagd. Ik ben zelf geboren in 1946, en woonde schuin tegenover Ome Kees met uiteraard mijn ouders. Wij hebben het gered dank zij de hulp van wel heel erg stoere mannen. Mijn gedachten aan Ome Kees: het was een geniaal muzikant wat ik me herinner. Hij speelde diverse instrumenten, en was ook nog dirigent van een koor, dit laatste weet ik vaag en ook nog van verhalen van mijn ouders. Kan me wel voor mijn geest halen dat bij hun thuis altijd vol en gezellig was. De muziek zit in de genen van de familie Koole, bijna alle ooms en neefs en mijn vader zaten wel bij het muziekkorps de "Vooruit" Ik denk nog regelmatig aan mijn Ome Kees en Tante Kaatje, met veel warmte.
