Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Maandagmorgen vertel ik je alles over de film,...
Verhaal nr: 342Een herinnering van Yvonna Brusik-Both aan Beije Koole
Toegevoegd op 2009-01-28 09:15:02
Niet naar de film met Bertje "Vrijdagmiddag, bijna half vier. Vrijdagse onrust in de klas, want het naar school gaan zit er voor deze week bijna op. En de aanwakkerende wind buiten draagt ook bij aan de onrust. Ik ben twaalf jaar, zit in de zesde klas van de Openbare Lagere School in Oude-Tonge. Drie banken voor mij zit Bert; hij is niet groot en we noemen hem meestal Bertje. Heel af en toe mag ik op zaterdagavond in het verenigingsgebouw van ons dorp, `d`Ouwe School`, naar de film. Een echte bioscoop is er niet en we gaan dan ook niet naar de bioscoop, nee, wij gaan `naar de film`. In een zaal waar boven de deur een bordje hangt met de waarschuwing: `Klompen Uit`. Bertje mag ook af en toe naar de film. Zaterdagavond is het weer feest voor ons. We verheugen ons er al de hele week op. Op het schoolplein, in het speelkwartier, roept Bertje naar mij: `Zaterdag, een film met Doris Day`. Toen een toverwoord, een tovernaam, Doris Day. Dan komt de storm. Vrijdagmorgen steekt die de kop al op en mijn moeder zegt: `Als het zo hard blijft waaien, ga je morgenavond niet weg. Geen denken aan`. Vrijdagmiddag schrijf ik Bertje in de klas een briefje. Rol het papiertje op tot een propje en dat propje reist langs twee banken naar hem toe. Spannend: de meester is een kei in het onderscheppen van onze briefjes. Maar het propje bereikt mijn klasgenootje en hij leest mijn teleurstelling: `Als het zo hard blijft waaien, mag ik morgenavond niet weg van mijn moeder`. Er komt een propje terug: ,,Maandagmorgen vertel ik je alles over de film``, schrijft Bertje. Zaterdagavond loeit de wind en zaterdagnacht komt het water. Het is 1953. Ik kom nooit meer terug in die klas. We zijn tot mei geëvacueerd in Brabant en weer terug in Oude-Tonge ga ik niet meer naar de lagere school. Familie Bertje Koole verdrinkt in de rampnacht van 1 februari, met zijn vader, moeder en broer. Veertig jaar later, als ik tijdens een herdenking op het massagraf de steen zie met zijn naam, realiseer ik me dat pas echt. Ik heb immers nooit zijn lege plek en de vier andere lege plekken in mijn klas gezien. En het leven gaat verder, zeker voor een meisje van twaalf dat nog zoveel moet ontdekken. Maar 1 februari 1993, toen ik zijn naam zag, zag ik dat hij eigenlijk `Beije` heette en 14 oktober 1940 werd geboren, besefte ik ineens dat Bertje Koole nauwelijks heeft geleefd, niets meer heeft kunnen ontdekken. ,,Maandagmorgen vertel ik je alles over de film``, schreef hij. Het mocht niet zo zijn. Ik heb nooit geweten of de filmvoorstelling doorging. Ik hoop het maar. Voor Bertje." 30 januari 2003, Tannie van Eck, Vlissingen
Jaap (Jacob) Koole
Verhaal nr: 341Een herinnering van Truus de Graaf-Koole aan Jacob Koole
Toegevoegd op 2009-01-28 09:14:33
Jaap (Jacob) Koole was de oudste zoon van ome Kees en tante Kaatje. Het gezin woonde in de Julianastraat in Oude Tonge.
Herinneringen aan ome Kees...
Verhaal nr: 340Een herinnering van Jaap Koole aan Cornelis Koole
Toegevoegd op 2009-01-28 09:14:29
De herinneringen aan hem en zijn Vrouw Tante Kaatje, zijn zoon's Jaap en Beye, zijn wat vervaagd. Ik ben zelf geboren in 1946, en woonde schuin tegenover Ome Kees met uiteraard mijn ouders. Wij hebben het gered dank zij de hulp van wel heel erg stoere mannen. Mijn gedachten aan Ome Kees: het was een geniaal muzikant wat ik me herinner. Hij speelde diverse instrumenten, en was ook nog dirigent van een koor, dit laatste weet ik vaag en ook nog van verhalen van mijn ouders. Kan me wel voor mijn geest halen dat bij hun thuis altijd vol en gezellig was. De muziek zit in de genen van de familie Koole, bijna alle ooms en neefs en mijn vader zaten wel bij het muziekkorps de "Vooruit" Ik denk nog regelmatig aan mijn Ome Kees en Tante Kaatje, met veel warmte.
Verhaal nr: 339
Een herinnering van Josine M. van der Valk- Quist aan Willem Barentsen
Toegevoegd op 2009-01-28 09:10:38
Oom Willem Barentsen was de broer van mijn grootmoeder. Als klein kind heb ik hem wel ontmoet als hij bij zijn zus in Gouda op bezoek kwam. Oom Willem zat in de rampnacht met zijn dochter, Adrie Barentsen, en zijn schoondochter Jo Barentsen-Rooze op de zolder van zijn huis. Toen er later een reddingboot aan kwam varen, kwam oom Willem klem te zitten in het zolderraam. De voorgevel stortte in. Oom Willem, tante Adrie en tante Jo verdronken jammerlijk.
Een herinnering van Josine M. van der Valk- Quist aan Willem Barentsen
Toegevoegd op 2009-01-28 09:10:38
Oom Willem Barentsen was de broer van mijn grootmoeder. Als klein kind heb ik hem wel ontmoet als hij bij zijn zus in Gouda op bezoek kwam. Oom Willem zat in de rampnacht met zijn dochter, Adrie Barentsen, en zijn schoondochter Jo Barentsen-Rooze op de zolder van zijn huis. Toen er later een reddingboot aan kwam varen, kwam oom Willem klem te zitten in het zolderraam. De voorgevel stortte in. Oom Willem, tante Adrie en tante Jo verdronken jammerlijk.
Als een schaduw
Verhaal nr: 338Een herinnering van C.J.W.M. van der Welle-Winkels aan Cornelia Maria Winkels-Huijsman
Toegevoegd op 2009-01-27 20:24:06
Corrie, De eerste vrouw van mijn vader. Zij verdronk, die verschrikkelijke nacht, samen met hun drie kinderen Annie, Wim, Ria. Mijn vader hertrouwde na de ramp met een moddermeisje, de engel die zijn leven redde. Toen kwam ik, het troostkind, en ik kreeg al hun namen Cornelia Johanna Wilhelmina Maria. Zij leven met mij mee. Als een schaduw. Al die jaren.
Krijn Les
Verhaal nr: 337Een herinnering van Leendert Hokke aan Krijn Les
Toegevoegd op 2009-01-27 20:24:01
Krijn Les was a brother of Neeltje Les. Neeltje Les is my oma and she was married to Leendert Hokke.
Krijn Les
Krijn Les (1904 - 1953)
Een zeer moedige man
Verhaal nr: 336Een herinnering van Cornéke de Blok aan Cornelis Koert
Toegevoegd op 2009-01-27 20:16:50
Cornelis Koert was mijn opa, die ik helaas nooit gekend heb. Jammer, hij was een zeer moedige man die voor zijn leven gevochten heeft door dagen in een boom te zitten. Mijn oma en moeder hebben hem al die tijd horen roepen om hulp. Maar helaas die hulp kwam te laat. Door de kou en door vermoeidheid is hij uit de boom gevallen. Hij heeft tot het laast gevochten voor zijn leven. Wij zullen hem in onze gedachten houden als de opa die wilde leven maar niet meer mocht leven. Wij zijn trots op hem. Cornéke Bergwerff-de Blok [kleindochter]
Broer
Verhaal nr: 335Een herinnering van arie kievit aan Elbert Arie Kievit
Toegevoegd op 2009-01-27 20:16:21
Ik ben het kleine broertje van Bert, Arie. Helaas ik heb hem nooit gekend. Hij was ook nog maar een halfjaar oud dus er zijn weinig verhalen van hem. Toch heeft hij invloed gehad in mijn leven alleen al door deze verschrikkelijke ervaring van mijn ouders. Soms vraag ik mij af hoe het geweest zou zijn om een grote broer te hebben en mis je toch diegene die je nooit gekend heb. Arie Kievit.
Mijn opa
Verhaal nr: 334Een herinnering van Janny Bolle van tHoff aan Johannis Heijboer
Toegevoegd op 2009-01-27 20:15:59
Johannis Heijboer was de vader van mijn moeder. Zelf heb ik hem nooit gekend, want tijdens de watersnood was ik een baby van 7 maanden. Wel is het net of ik hem zelf heb gekend, omdat mijn moeder altijd veel over hem vertelde.
Janna Heijboer-Stouten en Johannis Heijboer
Forra Schrier
Verhaal nr: 333Een herinnering van H v Cruninghe aan Forra Harthoorn-Schrier
Toegevoegd op 2009-01-27 20:15:54
Forra Schrier geboren te Kruiningen (15/02/1878), echtgenote van Marinus Harthoorn woonde aan de 2e Vlietweg No 5 te Oostdijk. Zij is verdronken aan de Lavendeldijk middenin Oostdijk. Tijdens een poging haar in veiligheid te brengen brokkelde het wegdek van de dijk af waardoor ze in de sterke stroom terecht kwam.
