Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Nooit gekend
Verhaal nr: 609Een herinnering van Lisette Kiesenberg-Tierie aan Neeltje Christina Adriana ter Riet
Toegevoegd op 2023-01-20 19:25:11
Ik heb geen bewuste herinnering aan haar, maar mijn moeder (ook Neeltje Christina Adriana) is in 1956 in hetzelfde gezin geboren en heeft haar naam gekregen. Via mijn moeder heb ik wat verhalen gehoord over Nelleke, die zij weer van haar ouders heeft gehoord. Ook heb ik een foto van haar en haar oudere broer Gerrie, die de Ramp helaas ook niet overleefd heeft. Nelleke is niet verdronken, maar overleden door onderkoeling, in de armen van haar moeder, mijn oma.
Jacoba Adriana van Zwienen-van der Maas
Verhaal nr: 608Een herinnering van fam. van der Maas aan Jacoba Adriana van Zwienen-van der Maas
Toegevoegd op 2023-01-10 20:18:36
Jacoba Adriana van Zwienen-van der Maas woonde in de Capucijneweg in een houten barak samen met haar man. Er zat een sloot tussen hun woning en de weg. Het water kwam daar ook naar toe, dus ze probeerden te vluchten, hij ging eerst over het bruggetje en zij erachteraan en toen ze halverwege was spoelde het weg en zij werd meegesleurd door het water.
Jacoba Adriana van Zwienen-van der Maas
Vier kleuren balpen en oma
Verhaal nr: 607Een herinnering van Jacqueline Van Ballegoie aan Leendert Cornelis Fonteine
Toegevoegd op 2023-01-08 13:51:25
Het is niet mijn actieve herinnering maar wel het verhaal dat mijn moeder heeft verteld. Mijn moeder, Lenie Rentier, was getrouwd met Leen en dit heeft helaas niet lang mogen duren want Leen is verdronken tijdens de ramp. Hij is samen met zijn oma verdronken. Opgevoed door zijn oma voelde hij zich verantwoordelijk voor haar en hij ging haar in die rampnacht uit haar huisje ophalen. Helaas hebben zij het beide niet gered. Leen is later teruggevonden en geïdentificeerd aan de vier kleuren balpen in zijn borstzak. Mijn moeder is na de ramp weggetrokken uit Zeeland en heeft later mijn vader ontmoet. Met storm, en gek misschien heb ik dat ook, was zij altijd onrustig en vond die wind helemaal niets. De foto van Leen heb ik in haar kist meegegeven met haar begrafenis nu 10 jaar geleden.
Georgina Maria Mackaij - Fort Sabina
Verhaal nr: 606Een herinnering van fam. van der Maas aan Georgina Maria Mackaij
Toegevoegd op 2022-11-06 22:11:38
Voor meer informatie over de fam. Mackaij: breng een bezoek aan Fort Sabina.
Georgina Maria Mackaij - Fort Sabina
Jacoba Mackaij - Fort Sabina
Verhaal nr: 605Een herinnering van fam. van der Maas aan Jacoba Mackaij
Toegevoegd op 2022-11-06 22:10:22
Voor meer informatie over de fam. Mackaij: breng een bezoek aan Fort Sabina.
Jacoba Mackaij - Fort Sabina
Matthijs Mackaij - Fort Sabina
Verhaal nr: 604Een herinnering van fam. van der Maas aan Matthijs Mackaij
Toegevoegd op 2022-11-06 22:09:05
Voor meer informatie over de fam. Mackaij: breng een bezoek aan Fort Sabina.
Matthijs Mackaij - Fort Sabina
Georgine Mackay-van Baggem
Verhaal nr: 603Een herinnering van fam. van der Maas aan Georgine Mackaij-van Baggem
Toegevoegd op 2022-11-06 22:07:48
Voor meer informatie over de fam. Mackaij: breng een bezoek aan Fort Sabina.
Georgine Mackay-van Baggem - Fort Sabina
Betere foto + verwijzing
Verhaal nr: 602Een herinnering van fam. van der Maas aan Peter George Mackaij
Toegevoegd op 2022-11-06 21:22:37
Voor meer informatie over de fam. Mackay: breng een bezoek aan Fort Sabina.
Peter George Mackay
geëvacueerd
Verhaal nr: 601Een herinnering van Jacob Pieter Hartensveld aan Sommelsdijk
Toegevoegd op 2022-04-26 16:45:26
Ons gezin woonde in een nieuwbouwhuis aan de A.J.de Graaffstraat in Sommelsdijk. In of na de rampnacht, ik was zelf 2,5 jaar, zijn mijn grootouders, Frans Hartensveld en Maatje van Gulik, van de krak, of de west achterweg naar ons huis gebracht. We hadden boven een dakkapel. We werden door de ramen daarvan opgehaald met een DUKW. Daar opa een Parkinson-patient was, was het moeilijk hem in de DUKW te krijgen. Onze redders namen een ladder en onze traploper. Opa werd op de traploper gezet en de boot ingetrokken. Hij trilde van zijn ziekte en ook wel de spanning. Ik denk me te kunnen herinneren dat hij heel hard moest lachen (van de zenuwen?) omdat hij bij iedere sport op en neer stuiterde. Weet ik dit bewust of door aan mij vertelde verhalen? Ik weet alleen dat Canadezen ons hebben gered. Samen met de naast ons wonende familie van Groningen. In Sommelsdijk vielen geen slachtoffers. Wel zijn we geëvacueerd naar Zuid- Limburg. Mijn vader had de kippen in de douche gezet. De kraan zachtjes open. We dachten dat we snel weer terug zouden zijn. Bij terugkeer waren de kippen weg. wel veel poep...Ik hoop dat de Canadezen de kippen hebben opgegeten. Ze verdienden het.
plezier vóór de ramp
Verhaal nr: 600Een herinnering van Eddy Ivens aan Vogelwaarde
Toegevoegd op 2022-04-03 17:47:52
Op zaterdag 31 januari 1953 had de schooljeugd van Ossenisse veel plezier in Zeedorp (bij Ossenisse). De jongelui liepen naar de dijk toe. En telkens als een golf stuksloeg op de dijk en zo het zeewater er overheen spatte, moest je rennen om niet nat te worden. Ik heb een vage herinnering aan de gehandicapte broer van een klasgenoot. Die gehandicapte jongen is bij de ramp van 1 februari omgekomen tijdens de vlucht van de familie voor het water.