Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd

10 herinneringen per pagina
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)

<< Eerste < Vorige -- Pagina 53 van 65 -- Volgende > Laatste >>

Anton Goetheer

Verhaal nr: 129
Een herinnering van J.L. Lodiers-Blok aan Anton Goetheer
Toegevoegd op 2009-01-04 05:17:22

Anton Goetheer, (geboren 03/06/1917 te Wolphaartsdijk) woonde samen met zijn vrouw Willemina Johanna Goetheer-Rottier (geboren 16/07/1922 te Schore) en hun zoon Jan Jacob Goetheer, (geboren 29/04/1951 te Kruiningen) in een gedeelte van het woonhuis van boerderij 'de hoge moer' ten noord-oosten van Kruiningen. Dirk Balkenende (geboren 10/10/1900 te Zaamslag) Neeltje Hendrika de Dreu, zijn echtgenote (geboren 10/08/1902 te Driewegen) en hun dochter Wilhelmina Magdalena Balkenende, (geboren 16/03/1940 te Kruiningen) bewoonden het andere deel van het woonhuis van 'de hoge moer'. Allen zijn verdronken op 1 februari 1953.



Jan Jacob Goetheer

Verhaal nr: 128
Een herinnering van J.L. Lodiers-Blok aan Jan Jacob Goetheer
Toegevoegd op 2009-01-04 05:16:46

Jan Jacob Goetheer, geboren 29/04/1951 te Kruiningen) zijn vader Anton Goetheer, geboren 03/06/1917 te Wolphaartsdijk) en zijn moeder Willemina Johanna Rottier, (geboren 16/07/1922 te Schore)woonden in een gedeelte van het woonhuis van boerderij 'de hoge moer' ten noord-oosten van Kruiningen. Dirk Balkenende (geboren 10/10/1900 te Zaamslag) Neeltje Hendrika de Dreu, zijn echtgenote (geboren 10/08/1902 te Driewegen) en hun dochter Wilhelmina Magdalena Balkenende, (geboren 16/03/1940 te Kruiningen) bewoonden het andere deel van het woonhuis van 'de hoge moer'. Allen zijn verdronken op 1 februari 1953. Dirk Balkenende (geboren 10/10/1900 te Zaamslag) Neeltje Hendrika de Dreu, zijn echtgenote (geboren 10/08/1902 te Driewegen) en hun dochter Wilhelmina Magdalena Balkenende, (geboren 16/03/1940 te Kruiningen) zijn hier verdronken. Sinds ik me ben gaan interesseren voor dit stuk van onze geschiedenis, ben ik met heel andere ogen naar mijn woonomgeving en de mensen die het allemaal weer hebben opgebouwd, na de ramp van 1953, gaan kijken.



Een opa met gevoel voor humor.

Verhaal nr: 127
Een herinnering van Maria Cornelia Burghout-de Smit aan Hubertus Cornelis Gilden
Toegevoegd op 2009-01-04 05:15:33

Opa maakte altijd grapjes. Ondanks een leven van keihard werken, verloor hij nooit zijn gevoel voor humor. Hij heeft 9 kinderen groot gebracht en verdiende de kost als tuinman. Als extra bijverdienste loste hij de vrachtschepen, die bij hem voor de deur lagen en dat zonder technische hulpmiddelen maar met de zak op de rug trapje op en af. Hij was dan 's avonds zo moe, dat mijn moeder hem moest wassen. 's Winters was er geen werk en dan bond hij zijn schaatsen onder en ging met de kinderen schaatsen. Het vermoeden bestaat dat hij tijdens de ramp naar beneden is gegaan om tabak te halen en toen door het water is overvallen. Zijn vrouw, die aan de ziekte van altzheimer leed, bleef alleen boven achter en werd de volgende morgen gered.
Opa en oma Gilden/ 50 jaar getrouwd in 1946.



Herinnering op afstand, maar niet vergeten!

Verhaal nr: 126
Een herinnering van Dingeman Hubrecht Schuurman aan Cornelia Geertruida den Boer-van Rhee
Toegevoegd op 2009-01-04 05:08:26

Mijn Tante Cornelia Geertruida den Boer-van Rhee, heb ik nooit (bewust) gekend. Ik ben zelf geboren in 1952 en volgens mijn moeder Geertruida Gabriƫlla Schuurman-van Rhee, is enkel mijn oudere broer een keer in de reiswieg bij tante en oom Johan den Boer, op visite geweest. De familie Den Boer ken ik enkel van foto's maar mijn moeder die inmiddels 87 jaar oud is, heeft meer herinneringen (zij is nog heel goed bij de tijd) waarover we wel eens praten. Corrie was een dochter van molenaar Dingeman Hubrecht van Rhee en Antje Akke Bolier, uit Noordgouwe. Hoewel de molen in de gemeente Noordgouwe stond, viel het molenhuis onder de gemeente Zonnemaire en werd het gezin geacht hun pijlen te richten op die gemeente. Zo ging Corrie in Zonnemaire naar de school van meester Bunschoten. Op de site van Zonnemaire vind je een schoolfoto waarop zij en mijn moeder samen met de hele school staan afgebeeld. Corrie was al jong met muziek bezig (iets wat zij van haar vader erfde). Zij had al vrij vroeg een passie voor orgelspel en werd dan ook al spoedig de vaste organiste van de Hervormde kerk in Zonnemaire. Na haar trouwen met Johan den Boer, ging het echtpaar op een boerderij in Dreischor wonen. Hier kregen zij vier kinderen en als ik de foto's mag geloven was het een hard werkend boerenbestaan voor Johan en Corrie maar hadden de kinderen een redelijk onbezorgde jeugd. Deze idylle werd wreed verstoord door de stormnacht van februari 1953. Volgens een latere reconstructie moet het ongeveer zo zijn gegaan: Johan en Corrie hadden radio en vernamen dat er een flinke storm met springvloed viel te verwachten. Vader Johan was bekend met 'zijn' polder omdat hij mede verantwoordelijk was voor het dijkonderhoud (de meeste boeren waren dat in die tijd). Vermoedelijk heeft hij een zwakke plek in de dijk gekend, want toen de storm in de avond erger werd dan ooit (waarschijnlijk sloeg het water al over de dijk) heeft hij besloten om zijn gezin met de tractor en platte wagen in veiligheid te brengen achter de Zonnemairse dijk die aanmerkelijk steviger en hoger was. Het gezin heeft warme kleding aangetrokken want het vroor flink en nadat ze onderweg nog een overbuurman met zijn vrouw hadden opgeladen, zijn ze richting Zonnemaire vertrokken. Onderweg zijn ze door het water, dat door de inmiddels doorgebroken dijk met grote kracht alles op zijn weg meesleurde, overvallen. De tractor met platte wagen werd in de stroom meegevoerd en waarschijnlijk hebben enkelen getracht nog zwemmend en zich vastklampend aan alles wat maar dreef, boven water te blijven. Door met name de kou maar ook de snelle stroming, heeft geen van hen het gered. Later die maand werd het gezin redelijk dicht bij elkaar in een hoek van een dijk gevonden. Alleen de jongste telg van het gezin Kaatje (1 jaar oud) ontbrak, zij werd pas in september 1953 gevonden door een visser die haar handje uit de modder zag steken. Aan de hand van haar kleertjes kon een oom haar identificeren. Saillant detail: op de dag van de storm had mijn oom de waarde van zijn graanoogst ontvangen (een bedrag van 7000 gulden). Waarschijnlijk heeft hij dat geld nog bij zich gehad toen hij verdronk. Het kan zijn dat de zee het meegespoeld heeft, maar het kan ook zijn dat lijkenpikkers hun slag hebben geslagen. Niemand die het weet! Wat we wel weten is het gegeven dat de boerderij waar ze woonden tot vandaag nog fier overeind staat. Waarschijnlijk hadden ze het overleefd als ze gewoon op zolder waren gaan zitten. Het huisje van de overburen is wel in de golven verdwenen. In Dreischor staat de familie Den Boer bijgeschreven op de gedenksteen die aldaar is opgericht. Via een oom ben ik in bezit gekomen van onder andere enkele laatste rapporten van de kinderen van Corrie. Als je daar naar kijkt besef je hoe betrekkelijk het leven kan zijn. Het bijschrift van de onderwijzer "volgend jaar nog beter", was goed bedoeld maar heeft een andere wending gekregen. De familie Den Boer is in Zonnemaire in een driedubbel graf begraven. Anno 2006, maakte een ambtenaar van de huidige gemeente Schouwen-Duiveland, waar ik navraag deed over rechten rond deze graven, de opmerking dat het hier "oude graven betrof" en "dat het al zo lang geleden was". Ik stoorde mij aan die opmerking omdat dergelijke zaken nog altijd heel gevoelig kunnen liggen. Nog in 2003 (herdenkingsjaar 50 jaar na dato) troffen we een briefje met een gedicht aan op de grafsteen van de familie Den Boer. Het betrof familie van Johan den Boer. Mijn moeder woont in een verzorgingshuis in De Bilt en is erg slecht ter been. Toch brengt zij nog altijd een bezoek aan de graven wanneer ze op Schouwen-Duiveland is. Een oom en inmiddels weduwnaar van een zus van Corrie, maakt zich nog boos als ik vertel over het gemak waarmee ambtenaren voorbij gaan aan de herinneringen aan hetgeen toen is gebeurd. Het is waar dat mensen naarmate zij ouder worden meer terugdenken aan situaties van toen. Mijn moeder merkte onlangs op dat zij in haar gedachten vaker terugkeert naar haar zuster Corrie en hoe zij leefde. Kort geleden vroeg zij of er ook een foto op internet is te vinden van de boerderij waar Corrie met man en kinderen hun laatste levensdagen beleefden. Uiteraard ga ik voor haar op zoek en zo kwam ik dan ook op deze site die een prachtig monument kan zijn en waarmee wordt vastgelegd dat we nooit mogen vergeten wat er in die ellendige februarinacht in 1953 is gebeurd.

Klasgenoot

Verhaal nr: 125
Een herinnering van Dingeman Hubrecht Schuurman aan Willem Johannis den Boer
Toegevoegd op 2009-01-04 05:07:18

Het moet in de zomervakantie van 1952 zijn geweest dat ik op een zaterdagmiddag verzeild raakte op de boerderij van de familie Den Boer aan het einde van de Langeweg in Dreischor. De Langeweg eindigde onder aan de zeedijk. Ik had daar die middag zitten vissen en was in gesprek geraakt met Wim de Boer, die daar waarschijnlijk langs kwam. Ik herinner me dat niet precies meer. In ieder geval wist ik dat hij net als ik toelatingsexamen had gedaan aan het Professor Zeemanlyceum in Zierikzee. Om een lang verhaal kort te maken, vanaf September 1952 reden we gezamenlijk op de fiets naar die school. We ontmoetten elkaar 's morgens op Schuddebeurs bij de familie de Keijzer, haalden Wim de Keijzer op en nog wat medeleerlingen en reden dan gezamenlijk vanaf Schuddebeurs via de Steenendijk en de Blokweg naar de Manhuisstraat in Zierikzee waar de school was gevestigd. Op zaterdag 31 januari 1953 woei het zo hard, dat het met de fiets geen doen was naar Zierikzee. Ook 'sZaterdagsmorgens moesten we naar school! Dus nam ik toevlucht tot de tram vanaf Zonnemaire waar ik woonde. Ook Wim was die morgen op het tramstation, dus gingen we gezamenlijk met de tram mee. Na afloop van de lessen keerden we weer terug in Zonnemaire. Op het tramstation stond de vader van Wim, Johan den Boer, al te wachten met de trekker. Wim stapte op de bijzittersstoel (er waren nog weinig auto's, dus de trekker had een extra passagiersstoel) en vader en zoon reden naar huis. Vader Johan kon het niet laten om bij het wegrijden nog een "schampere" opmerking te maken over jonge kerels die niet eens op de fiets tegen een beetje wind konden en dan de tram moesten nemen. Dit waren de laatste beelden die ik van Wim en z'n vader ooit nog heb gezien. 24 uur later was het hele gezin Den Boer verdronken. Het verhaal daarover kunt U lezen bij de herinnering aan Geertruida Den Boer van Rhee, de moeder van Wim.

Polderweg No 8 te Kruiningen

Verhaal nr: 124
Een herinnering van J.L. Lodiers-Blok aan Paulina Marina Dek
Toegevoegd op 2009-01-04 05:07:02

Paulina Marina Dek, geboren 05/07/1940 woonde aan de Polderweg No 8 te Kruiningen.
Paulina Marina

Paulina Marina


Polderweg No 8 te Kruiningen

Verhaal nr: 123
Een herinnering van J.L. Lodiers-Blok aan Adriana Pieternella Dek
Toegevoegd op 2009-01-04 05:06:54

Dek, Adriana Pieternella - Kruiningen - 1950 okt. 5 [vermist]

Cornelis Marinus Dek

Verhaal nr: 122
Een herinnering van H v Cruninghe aan Cornelis Marinus Dek
Toegevoegd op 2009-01-04 05:05:11

Kruiningen, Polderweg No 06, Hoeve "'t Is niet zoo als voor deze", Later "Inkelenoord" genaamd. In een huis naast deze hoeve woonden Cornelis Marinus Dek, (geboren 23/09/1907 te Kruiningen) zijn echtgenote Maatje Jansen, (geboren 06/04/1907 te Kruiningen) hun kinderen Paulina Maria Dek, (geboren 05/07/1940 te Kruiningen) Maria Adriana Dek, (geboren 02/03/1946 te Kruiningen) en Adriana Pieternella Dek, (geboren 05/10/1950 te Kruiningen). Het gehele gezin is verdronken. Adriana Pieternella is nooit teruggevonden. Het huis is geheel verwoest. Mogelijk is de familie op de vlucht overvallen door een vloedgolf afkomstig van de dijkdoorbraak van de Veerhaven van Kruiningen, dezelfde vloedgolf die de veerboot "Willemsdorp" van het reservesteiger in de Veerhaven sloeg en tot achter deze boerderij, bijna tegen de Kadijk, meevoerde. Bron: collectie C. Komejan / I.M. van Loo.

Polderweg No 08, Kruiningen.




Frederik de Waard

Verhaal nr: 121
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Frederik de Waard
Toegevoegd op 2009-01-04 05:04:28

Frederik de Waard, geboren 25/07/1901 afkomstig uit Petten. Verdronken aan de Hondsbosse zeewering bij Zijpe (Noord-Holland)

Algemeen Handelsblad van 14 februari 1953


Neeltje de Valk-van de Zande

Verhaal nr: 120
Een herinnering van Marja Janse- de Valk aan Neeltje de Valk-van de Zande
Toegevoegd op 2009-01-04 05:03:32

Mijn geboortejaar is 1955, dus ik heb geen herinneringen aan haar maar zij was de moeder van mijn vader, Hubrecht de Valk geboren in 1917 en overleden in 1990. Zij was gehuwd met Marinus Cornelis de Valk die de ramp wel overleefde en na de ramp bij ons thuis inwoonde aan de Weststraat te Nieuwerkerk.

<< Eerste < Vorige -- Pagina 53 van 65 -- Volgende > Laatste >>