Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Jan Nijsse
Verhaal nr: 239Een herinnering van M. Sinke aan Jan Nijsse
Toegevoegd op 2009-01-20 22:08:37
5 kinderen Nijsse verdronken te Rilland-Bath
Opa
Verhaal nr: 238Een herinnering van Petronella Helena Simons-Batstra aan Johannis Marinus Heijboer
Toegevoegd op 2009-01-20 16:35:47
Johannis Heijboer was mijn grootvader. Zijn vrouw Lena van der Weijde was tijdens de ramp te bakeren bij haar dochter in Rotterdam. Mijn grootouders woonden op de Molenberg (nu Molenstraat) in Nieuwerkerk. Opa was gepensioneerd maar verzorgde de koeien nog bij boer Job van de Zande waar hij voor werkte. Zo ook de dag van de ramp. Hij was ‘s morgens naar de boer gefietst. Daar aangekomen werd hem verteld dat het heel slecht gesteld was met de dijken en dat hij maar bij de boer moest blijven. Maar dat wilde hij niet. Liever wilde hij toch nog even wat dingen naar zolder brengen. Ze hadden net een varken geslacht. Bovendien zou het water toch niet zo hoog komen, met in het achterhoofd de Tweede Wereld Oorlog; toen stond het water toch ook niet hoog. De buurman die naast mijn opa en oma woonde vertelde hem hetzelfde, dat hij toch maar zo spoedig mogelijk naar het dorp moest gaan. “Als ik klaar ben dan kom ik”, riep hij. Op weg is werd hij halverwege overvallen door het water en op de plek waar dat gebeurde hebben ze hem ook gevonden. Hij was vast komen te zitten aan een hekwerk. Gelukkig hebben ze hem nog kunnen identificeren, omdat hij zijn zilveren tabaksdoos en zijn laatste weekloon bij zich had.
lief nichtje
Verhaal nr: 237Een herinnering van Mina Verton-Kooijman aan Wilhelmina Klazina Goudzwaard
Toegevoegd op 2009-01-20 16:29:10
Willie was behalve mijn nichtje ook mijn vriendinnetje. Ze was blond en had een heel lief en zacht karakter. Haar blauwe ogen maakte me altijd een beetje jaloers. Helaas verdronk Willie met haar moeder, toen het huis instortte. Ze is 12 jaar geworden. Haar broer kees is naar Canada vertrokken en laat nooit iets van zich horen. Jammer!
mijn zuster
Verhaal nr: 236Een herinnering van Frans Duijnhouwer aan Francina Cornelia Duijnhouwer
Toegevoegd op 2009-01-20 13:13:53
Mijn zuster Francien- die nog bij haar ouders in Goes woonde- ging op 31 januari 1953 een weekendje met haar verloofde Max de Jonge uit Biezelinge(die toendertijd studeerde aan de T.H. te Delft) naar de zwager en zuster van Max-het echtpaar Cornelis Ijzerman en Maria-N. de Jonge- naar Dreischor. Bij de ramp die zich voltrok van Zaterdag op Zondag was Max de enige overlevende, hij vertelde over de toedracht dat toen het water heel snel in de polder rees, zij op de verdieping zijn gegaan. Het huis kon het geweld van het water niet weerstaan en is ingestort en hij is op wonderbaarlijke wijze gespaard. Ik weet nog dat Zondagsmorgens toen we naar de kerk gingen nog weinig mensen wisten welk een ramp zich voltrokken had, ook wij niet. Aan het begin van de dienst kwam er iemand de kerk binnen die ging praten met de dominee, wat al heel ongewoon was. De kerkdienst is toen gestaakt en de mensen gingen naar huis om eventueel te helpen waar nodig was. Wij waren thuis in afwachting om iets te horen over hoe het met onze zuster ging. We hoorden niets ik denk tot Maandag toen Max bereikbaar was en ons iets over het verloop van de ramp vertelde. Mijn ouders vreesden het ergste. Dat bleek ook want mijn vader werd de Donderdag daarop opgeroepen om iemand te identificeren. Hij herkende haar door het Astrakanjasje wat ze droeg en een bepaalde ring. Ik realiseer me nu weer hoe verschrikkelijk het voor mijn vader en moeder geweest moet zijn om dit mee te maken.
geliefde jongste broer
Verhaal nr: 235Een herinnering van Pie Dorst-de Reus aan Paulus de Reus
Toegevoegd op 2009-01-20 12:45:58
Paulus de Reus zoon van Willem de Reus en Maria Wilhelmina Capelle. Geboren 20 september 1924. Gewoont in de Sluisweg op Nieuwerkerk. Werkzaam bij zijn vader op het bedrijf. Moest in de oorlog naar Duitsland om daar te werken voor de Duitsers in Rubeck. Is daar 2 a 3 jaar geweest en is na de oorlog weer terug mogen komen, toen op het ouderlijk bedrijf om weer op te bouwen, wat er in de oorlog vernield was. Samen bij zijn moeder heeft hij geboerd, tot de watersnood kwam. Alles is met de grond gelijk gemaakt en ze zijn samen verdronken. Hij was ongehuwd en is 28 jaar geworden.
Boerderij
Nichtje
Verhaal nr: 234Een herinnering van Mina Verton-Kooyman aan Neeltje Stoutjesdijk-de Reus
Toegevoegd op 2009-01-20 12:45:44
Neeltje de Reus, geboren 1912 in Nieuwerkerk. Eerste man: Bram Goudswaard, afkomstig uit Oosterland. Ze woonde aan de Ooststraat in een groot dubbel huis van haar grootouders en die heeft ze verzorgd. Al vroeg werd ze weduwe en moest de kost verdienen voor haar en haar twee kinderen. Twee jaar voor de ramp hertrouwde ze met Arjaan Stoutjesdijk. Samen met haar dochtertje Willie is ze verdronken bij het instorten van het huis.
Nog steeds vermist
Verhaal nr: 233Een herinnering van Pie Dorst-de Reus aan Maria Wilhelmina de Reus-Capelle
Toegevoegd op 2009-01-20 12:45:33
Maria Wilhelmina Capelle was gehuwd met Willem de Reus en hebben gewoond in de Sluisweg 392 bij Nieuwerkerk. Ze hadden samen 7 kinderen en hebben een heel zwaar leven gehad; een bedrijfje opgebouwd, de crisis doorstaan. Vaak was ze overspannen, toen kwam de oorlog, het land onder water en evacueren. In 1951 is haar man overleden, daarna in 1953 de grote watersnood. Toen was er nog 1 zoon thuis, wat hun beiden fataal is geworden. Alles is ingestort, samen zijn ze op een vlot weggedreven en hebben het niet overleefd, en is nog steeds vermist. Ze is 67 jaar geworden
Waterrat
Verhaal nr: 232Een herinnering van Wim Bolijn aan Leendert Paulus Bolijn
Toegevoegd op 2009-01-20 11:21:56
Hij was een echte waterrat. Opa en opoe woonden in Vianen, bij de Oosterschelde. Op de fiets gingen we daar in de zomer naar toe, daar konden we ons omkleden. Hij was een van de beste… zo lang mogelijk onder water blijven en dan zichzelf onder water insmeren met modder.
Herinnering van zoon.
Verhaal nr: 231Een herinnering van Stoffel Van Mourik aan Wilhelmina van Mourik-van der Wekken
Toegevoegd op 2009-01-19 16:43:38
Mijn moeder was een voor ieder behulpzaam en ook dienstbaar persoon, zij trad heel weinig op de voorgrond. Vooral voor haar man en kinderen stond zij altijd gereed. Haar eerste taak was altijd het huishouden. Maar voor bezigheden in het landbouwbedrijf was ze ook altijd disponibel, en daar werd wel eens te gemakkelijk en daardoor ook teveel gebruik van gemaakt. Vanaf haar jeugd was de godsdienst een belangrijk gegeven in haar leven. Hierdoor blijft het moeilijk het geloof in God en het al of niet gered zijn tijdens de watersnood met elkaar in verband te brengen. Mijn moeder was met haar dochters bij haar broer (gezin van 6 personen ) in huis. Het is vanzelfsprekend dat deze groep van negen personen bij elkaar tijdens deze angstige periode tot hun God om hulp gebeden zal hebben. Dat er dan ondanks hun hulpgeroep geen overlevenden vanuit dat huis meer zijn, vinden wij des te opmerkelijker.
Jacoba Verschuure
Verhaal nr: 230Een herinnering van H. van Cruninghe aan Jacoba Verschuure
Toegevoegd op 2009-01-19 16:42:21
Jacoba Verschuure
