Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Keesje een jongen in de Poststraat
Verhaal nr: 566Een herinnering van Kathy Jumelet mol aan Cornelis Kluit
Toegevoegd op 2018-04-03 14:10:28
Ik loop al jaren met de vraag rond, wat is er toch met Keesje gebeurd ? Ik zag hem vaak zitten, dichtbij de schoenenmaker Kardol, in de poststraat in Nieuwerkerk. Daar kwam ik langs als ik naar school of naar mijn opa ging. Ik woonde op de Grutterie, dochter van Cees en Maria Mol Kardol. Keesje had het talent om minutieus bruin pakpapier te vouwen. Daar was ik door gefascineerd, als ik een stukje bruin pakpapier te pakken kreeg bracht ik het hem. Zijn zo typisch voor de ziekte Van Down gevormde handen, begonnen aan het kunstwerk. Nog, nu ik 75 ben kan ik als ik datzelfde gevoel krijgen als ik dat papier voel en zie. Tot vandaag wist ik niet wat er met hem gebeurd was. Bij het verwerken met professionele hulp, heeft deze vreselijke geschiedenis die velen met ons met zich meedragen een rol gespeeld. De verwerking ervan is er nog elke dag.
De broer van mijn overgrootmoeder
Verhaal nr: 565Een herinnering van Anton van Dijken aan Gijsbregt Heijnsdijk
Toegevoegd op 2018-02-19 14:36:39
Nadat ik beelden zag van de 65e herdenking van de Ramp in Wolphaartsdijk bekeek ik de lijst met slachtoffers en Gijsbregt Heijnsdijk blijkt een broer te zijn van mijn overgrootmoeder, Catharina Heijnsdijk-Van Strien, die getrouwd was met Adriaan van Strien, die hebben gewoond en gewerkt op Boerderij Veldzicht aan de huidige Van Strienweg 4. Zij zijn de ouders van mijn oma, Jannetje van Strien. Gijsbregt en Jacoba Op 't Hof kwamen beide om, net als zijn dochter, Paulina Sandee-Heijnsdijk (woonde in Ellewoutsdijk) uit zijn eerste huwelijk en één van zijn kleinkinderen. De overgebleven twee kinderen verloren dus hun ouders, grootvader en stiefgrootmoeder.
Rouwdienst
Verhaal nr: 564Een herinnering van Willem van der Boom aan Willem van der Boom
Toegevoegd op 2018-02-05 22:17:23
Beschrijving rouwdienst Willem van der Boom
Rouwdienst
Willem van der Boom
Verhaal nr: 563Een herinnering van Willem van der Boom aan Willem van der Boom
Toegevoegd op 2018-02-05 22:12:50
De juiste naam is Willem van der Boom, geboren 30-10-1930 Sinds 1952 was hij in dienst bij de Rijkslandbouwvoorlichtingsdienst. Het weekend van 31 januari-1 februari is hij vanwege het slechte weer in Klundert gebleven. Normaal was hij dat weekend naar zijn ouderlijk huis in Rotterdam gegaan. Toen er 1 februari mensen geëvacueerd moesten worden, heeft hij de plaats van iemand anders in een boot ingenomen. Wat er precies gebeurd is weten wij niet, maar zij kwamen niet terug van de reddingspogingen. Willem van der Boom is terug gevonden in maart 1953.
Herdenking
Mijn opa en ooms
Verhaal nr: 562Een herinnering van Johan den Ouden aan Rhoon
Toegevoegd op 2018-02-01 09:46:53
Cornelis, Pieter Cornelis en Arie Hendrik waren mijn opa en mijn ooms.
Door deze ramp heb ik ze helaas nooit gekend.
Ook een Held
Verhaal nr: 561Een herinnering van Johannes Marinus Steffens aan Joannes Marinus Mandemaker
Toegevoegd op 2018-01-31 17:52:12
Deze man naar wie ik vernoemd ben was en is mijn oom en op wie ik trots ben!
Hij is verdronken toen hij wadend en zwemmend met een touw om zijn middel probeerde mensen uit een boerderij te redden, hij werd meegesleurd door de stroming en was niet meer te redden.
Vandaar de titel Ook een Held!
Sien Berrevoets-Hoogerhuis
Verhaal nr: 560Een herinnering van Ciska de Rijke aan Klaziena Cornelia Berrevoets-Hoogerhuis
Toegevoegd op 2018-01-31 14:04:23
Sien Berrevoets-Hoogerhuis was getrouwd met de broer van mijn moeder. Samen met haar echtgenoot is zij verdronken. Hun 2 dochtertjes van 10 en 3 jaar oud verbleven in de rampnacht bij familie in Sirjansland en Dreischor. Zij hebben beiden de ramp overleefd.
Kees Berrevoets
Verhaal nr: 559Een herinnering van Ciska de Rijke aan Cornelis Adriaan Berrevoets
Toegevoegd op 2018-01-31 14:00:00
Kees Berrevoets was de oudste broer van mijn moeder. Samen met zijn echtgenote is hij verdronken. Hun 2 dochtertjes van 10 en 3 jaar oud verbleven in de rampnacht bij familie in Dreischor en Sirjansland. Zij hebben beiden de ramp overleefd.
Herinnering van Koos Hage aan grootmoeder van vaders kant Johanna Luijk (29 juli 1867) ev Arie Hage ( 23 september 1863 – 22 juni 1941)
Verhaal nr: 558Een herinnering van Koos Hage aan Johanna Hage-Luijk
Toegevoegd op 2017-12-15 20:00:31
Mijn oma was al lang weduwe, ze woonde aan de andere kant van het dorp. Mijn herinneringen aan haar zijn schaars. Anekdotisch is dat ik op de verjaardag van mijn vader, aan mijn moeder vroeg waarom oma toch altijd zo snufte, toen oma daar een flard van opving vroeg ze mijn moeder: “wat zeit ’n noe?” Moeder verbloemde gauw mijn woorden en ik kreeg te horen dat ik zulke dingen niet mocht zeggen.
Mijn oma woonde alleen in het huis aan de Stavenisseweg. Het huis was een typisch boerenhuis al stond het in de bebouwde kom: in het midden een gang met ter weerszijden kamers en een trap naar boven die achter een deur in het midden van de gang uitkwam. Oma sliep in de achterkamer op de begane grond. Toen het water in haar slaapkamer kwam heeft ze waarschijnlijk geprobeerd naar de zolder te vluchten, maar omdat de deur voor de trap de gang indraaide heeft ze die door het water niet meer open kunnen krijgen. Oma werd gevonden in de gang.
Herinnering van Koos Hage (2 maart 1947) aan Johanna Pieternella Hage, mijn zus (20 september 1929)
Verhaal nr: 557Een herinnering van Koos Hage aan Johanna Pieternella Hage
Toegevoegd op 2017-12-15 18:15:16
Een herinnering van Koos Hage
Stavenisse 1 februari 1953
Als in het holst van de rampnacht de Scheldedijk doorbreekt en de aanstormende vloedgolf ons huis vernielt, zijn Moeder en Jo nog druk met het naar boven brengen van de spullen. Zelf ben ik op het nippertje op de Molendijk, veilig op de propvolle zolder van het huis van Arie en Soet Luijk; iedereen is doodstil, geraas van de storm en de golven vult de ruimte. Op de dijk zijn mijn vader en oudste broer Arie - broer Bram is zaterdagmiddag met het laatste bootje van Boomsluiter naar Viane gegaan om het weekend bij zijn verloofde op Moriaanshoofd te zijn. Als de mensen op de dijk turend in de duisternis opgeschrikt worden door hartverscheurend hulpgeroep uit het koude, woeste water, moet dat Jo zijn; Arie richt de tractorlichten op het water en in het licht zien ze Jo zwemmend, worstelend tussen het wrakhout. Ze lijkt iets onder haar arm te houden. Het lukt haar niet dichterbij te komen. Vanaf de dijk wordt een touw naar haar geworpen, maar tegen de storm in lukt dat alsmaar niet. Als Jo weer in het zicht komt heeft ze niets meer onder haar arm... Het touw wordt verzwaard met een stok en opnieuw richting Jo geworpen. Het lukt niet. Daarna is Jo niet meer gezien....
Mijn laatste herinnering aan moeder en Jo is het moment dat ik afscheid nam om met Arie naar de dijk te gaan, zij wilden nog eventjes de laatste spullen naar boven sjouwen, want ach, met de inundatie in 1944 was het water toch ook niet zo hoog gekomen. Als ik vertrek zie ik Jo en mijn moeder bovenaan het trapgat: “hae mà gauw Koos, ons komme’ mèdèën”. )*
Mijn moeder en Jo werden 4 en 5 februari onderaan de Molendijk tussen het wrakhout gevonden. 5 en 13 februari zijn ze begraven in Bergen op Zoom