Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Na 62 jaar teruggevonden
Verhaal nr: 536Een herinnering van fam. van der Maas aan Maatje Verhelst
Toegevoegd op 2015-07-04 09:41:10
.
Na 62 jaar teruggevonden
Maatje Verhelst
Verhaal nr: 535Een herinnering van fam. van der Maas aan Maatje Verhelst
Toegevoegd op 2015-07-04 09:40:11
In 2015 is het stoffelijk overschot van Maatje Verhelst geïndentificeerd door het project identificatie van het NFI na 62 jaar vermissing
Na 62 jaar teruggevonden
Boerderijtje van de fam Van wensen
Verhaal nr: 534Een herinnering van Jaap den Hollander aan Klundert
Toegevoegd op 2015-06-21 16:05:41
Allen zijn omgekomen doordat de dijk achter hen doorbrak en een gat van 350 m sloeg. NIETS is meer van dit huis teruggevonden!
huis in 1951
buurvrouw
Verhaal nr: 533Een herinnering van Herman van den Berge aan Anna Martina Boot-van der Stolpe
Toegevoegd op 2015-06-17 19:15:05
Mevr. Boot-van der Stolpe was bijna onze naaste buurvrouw. Er was nog 1 huis tussen ons in toen wij woonden in het huis "Johanna" tegenwoordig "Albatros" genaamd aan het eind van de Julianastraat in Zierikzee en mevr. Boot in het "Vierkantje". In de rampnacht stuurde mijn vader onze oudste broer Ad (die al jong is overleden) naar mevr. Boot om te zien of zij hulp nodig had. Toen mijn broer buiten was kwam er een stortvloed van water aan (ergens een dijkdoorbraak) waarop mijn broer nog net terug kon rennen. De kans is groot dat mevr. Boot door diezelfde watermassa is meegesleurd. Zij trachtte op dat moment waarschijnlijk haar familie (de fam. Van der Stolpe) te bereiken aan de overkant van de weg in huize "Adja". Als jongen van toen 16 jaar heb ik geen persoonlijke herinneringen aan mevr. Boot-van der Stolpe.
herinnering
Verhaal nr: 532Een herinnering van Ria van den Berg-Roseboom aan Jannetje van Klinken-Top
Toegevoegd op 2015-03-16 15:35:32
Herinnering aan tante Jantje. Via mijn moeder (88), jouw zusje, weet ik van jou en je gezin. Er wordt liefdevol over jullie gesproken. Mijn ouders hebben het graf nog kunnen bezoeken en zo deze tragedie een plek te kunnen geven. Mijn moeder geeft de herinnering door, zodat jij en je gezin niet worden vergeten.
Heel moedig!
Verhaal nr: 531Een herinnering van Jos Kiser aan Marina Wilhelmina Kloosterman
Toegevoegd op 2015-02-02 19:18:26
Zo jong. Voor altijd in ons hart meiske.
opoe
Verhaal nr: 530Een herinnering van Adri de Graaf aan Tona de Graaf-van Gorsel
Toegevoegd op 2014-08-17 17:22:29
Tona was mijn opoe. Ikzelf ben een zoon van haar zoon Cees de Graaf.
Waarschijnlijk
Verhaal nr: 529Een herinnering van Giel Tuns aan Franciscus Maria Tuns
Toegevoegd op 2014-02-15 14:12:54
Franciscus Tuns is mijn (voor mijn geboorte) verdronken Opa. Vader van Piet Tuns, die op dat moment al in Best (NB) woonde.
vraag
Verhaal nr: 528Een herinnering van Giel Tuns aan Machiel Tuns
Toegevoegd op 2014-02-15 14:10:44
Dit is mijn ome Giel, ik ben in 1958 geboren en bij mijn weten naar deze oom vernoemd.
Mijn buurjongen, Keesje Kluit
Verhaal nr: 527Een herinnering van Jan Pieter Bom aan Cornelis Kluit
Toegevoegd op 2013-10-09 22:17:40
Cornelis Kluit. Keesje Kluit was m’n buurjongen, hij woonde met zijn vader Merien aan paar huizen verder aan Klotendieke [Rolleklootsedijk], zijn moeder was in de oorlog overleden. Merien had een bochel en als kinderen vroegen wat daarin zat, zei hij: M’n wekker! Ramen lappen deed hij met een oude krant; dat gezeur met spons en zeem vond hij maar niets. Dat we altijd Keesje zeiden had waarschijnlijk ook te maken met zijn handicap: hij had het Down syndroom, ook al hadden we daar toen nog nooit van gehoord – hij was een Mongooltje. Hij zwierf over het hele dorp en maakte met iedereen een praatje, vooral op het plein van de “School met den Bijbel” aan dezelfde straat kwam hij vaak. Touwtje springen zag hij graag, met een touw om zijn hoofd gebonden bewoog hij dan mee, de losse einden zwiepten om zijn hoofd. Maar als de school aanging bleef hij buiten – er was immers bij ons in de buurt geen speciaal onderwijs. Hij kwam dikwijls bij mijn moeder: zij ontfermde zich graag over gehandicapten. Keesje had een speciale eigenschap: hij “wist” als eerste dat een vrouw uit de buurt in verwachting was, soms nog eerder dan mijn moeder en die was toch ook op de hoogte van alle nieuwtjes! Over Merien Kluit deed het verhaal de ronde dat hij, toen zijn vrouw in verwachting bleek, gezegd heeft: Ik hoop maar dat het geen jongen wordt, ik wil geen soldaat op de wereld zetten! Hij was van het Gebroken Geweertje en was dus tegen dienstplicht. Het werd wel een jongen, maar hij zou nooit in dienst gehoeven hebben, ook al zou hij de Ramp overleefd hebben. Tijdens de Ramp hadden we contact, hard roepend, met de buren van Keesje. Buurvrouw Tanne [de Haan] riep ons van af het vlot waar ze op zaten, dat Kluit bij hen was aangespoeld, maar dat Keesje was gestorven [waarschijnlijk aan een hartaanval]. Vader Merien is diezelfde dag nog overleden op het vlot, aan de ontberingen, het verdriet om Keesje?