Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Waarschijnlijk
Verhaal nr: 529Een herinnering van Giel Tuns aan Franciscus Maria Tuns
Toegevoegd op 2014-02-15 14:12:54
Franciscus Tuns is mijn (voor mijn geboorte) verdronken Opa. Vader van Piet Tuns, die op dat moment al in Best (NB) woonde.
vraag
Verhaal nr: 528Een herinnering van Giel Tuns aan Machiel Tuns
Toegevoegd op 2014-02-15 14:10:44
Dit is mijn ome Giel, ik ben in 1958 geboren en bij mijn weten naar deze oom vernoemd.
Mijn buurjongen, Keesje Kluit
Verhaal nr: 527Een herinnering van Jan Pieter Bom aan Cornelis Kluit
Toegevoegd op 2013-10-09 22:17:40
Cornelis Kluit. Keesje Kluit was m’n buurjongen, hij woonde met zijn vader Merien aan paar huizen verder aan Klotendieke [Rolleklootsedijk], zijn moeder was in de oorlog overleden. Merien had een bochel en als kinderen vroegen wat daarin zat, zei hij: M’n wekker! Ramen lappen deed hij met een oude krant; dat gezeur met spons en zeem vond hij maar niets. Dat we altijd Keesje zeiden had waarschijnlijk ook te maken met zijn handicap: hij had het Down syndroom, ook al hadden we daar toen nog nooit van gehoord – hij was een Mongooltje. Hij zwierf over het hele dorp en maakte met iedereen een praatje, vooral op het plein van de “School met den Bijbel” aan dezelfde straat kwam hij vaak. Touwtje springen zag hij graag, met een touw om zijn hoofd gebonden bewoog hij dan mee, de losse einden zwiepten om zijn hoofd. Maar als de school aanging bleef hij buiten – er was immers bij ons in de buurt geen speciaal onderwijs. Hij kwam dikwijls bij mijn moeder: zij ontfermde zich graag over gehandicapten. Keesje had een speciale eigenschap: hij “wist” als eerste dat een vrouw uit de buurt in verwachting was, soms nog eerder dan mijn moeder en die was toch ook op de hoogte van alle nieuwtjes! Over Merien Kluit deed het verhaal de ronde dat hij, toen zijn vrouw in verwachting bleek, gezegd heeft: Ik hoop maar dat het geen jongen wordt, ik wil geen soldaat op de wereld zetten! Hij was van het Gebroken Geweertje en was dus tegen dienstplicht. Het werd wel een jongen, maar hij zou nooit in dienst gehoeven hebben, ook al zou hij de Ramp overleefd hebben. Tijdens de Ramp hadden we contact, hard roepend, met de buren van Keesje. Buurvrouw Tanne [de Haan] riep ons van af het vlot waar ze op zaten, dat Kluit bij hen was aangespoeld, maar dat Keesje was gestorven [waarschijnlijk aan een hartaanval]. Vader Merien is diezelfde dag nog overleden op het vlot, aan de ontberingen, het verdriet om Keesje?
Mijn tante
Verhaal nr: 526Een herinnering van Angelique Suijkerbuijk aan Anna Catharina Suijkerbuijk
Toegevoegd op 2013-09-28 15:47:39
Mijn tante is overleden terwijl zij aan het oppassen was op de kinderen van een bevriende familie. Het heeft 6 weken geduurd voordat Annie is gevonden? Dit was een verschrikkelijke tijd. Iedere dag wachten of er nieuws kwam en uiteindelijk is ze dan toch gevonden. Met haar kleding was zij aan het prikkeldraad blijven hangen. Ik heb mijn tante nooit gekend maar zal haar altijd blijven herinneren.
herinnering aan mijn vader
Verhaal nr: 525Een herinnering van Cees Rampart aan Laurentius Marinus Cornelis Rampart
Toegevoegd op 2013-06-12 13:07:35
Ter herinnering aan mijn vader, die gestorven is toen ik 1 jaar was, waardoor ik hem helaas niet heb gekend.
Magdalena Cornelia de Koster
Verhaal nr: 524Een herinnering van l.j. kosters aan Magdalena Cornelia de Koster
Toegevoegd op 2013-05-27 14:55:39
Magdalena Cornelia de Koster trouwt Kruiningen 05-12-1935 met Cornelis de Bel, geb. Kruiningen 14-09-1906, zoon van Elias en Stoffelina Krijger. Dit huwelijk is door echtscheidng ontbonden. Uit het huwelijk zijn 2 kinderen geboren t.w. Adriaan Johannes en Jacobus Stoffel de Bel. Magdalena Cornelia de Koster overlijdt ten gevolge van de watersnood van 1953 te Kruiningen.
vertellingen
Verhaal nr: 523Een herinnering van Ingeborg van den Steenhoven aan Cornelis Zeedijk
Toegevoegd op 2013-05-21 17:44:51
Ik herinner mij persoonlijk niks van Opa Zeedijk. Maar mijn schoonvader vertelde altijd over zijn opa (van moeders kant), hoe hij op de avond/nacht van de ramp steeds maar op en neer bleef rijden met zijn busje. Hij wilde nog één maal terug om mensen op te halen en is helaas zelf niet meer teruggekeerd. Ik ben nu met de stamboom van de familie bezig.
Ouddorp
Verhaal nr: 522Een herinnering van Reina Klein- Lokker aan Cornelis Zeedijk
Toegevoegd op 2013-05-01 12:52:49
Ik kan me nog herinneren dat ik als kind bij familie logeerde en dan werd er voor de hele familie het bestelbusje gehuurd met Ceesje als chauffeur die ons naar Ouddorp strand bracht. Ook werden er bij hem bestellingen gedaan die hij dan in Rotterdam ophaalde.
Tante en Nichtje
Verhaal nr: 521Een herinnering van Cor Looij aan Maria Looij-Koppenaal
Toegevoegd op 2013-02-05 12:14:04
Ik was 9 jaar en bracht elke dag de krant bij de buren van mijn tante. In het najaar en de winter kreeg ik dan bij mijn tante altijd een glas warme melk. Zij is met haar dochter Lenie verdronken, toen ze bijna op het droge waren. Wat ik dacht was: "nooit meer melk."
Het horloge
Verhaal nr: 520Een herinnering van Jan Bouwens aan Jan Los
Toegevoegd op 2013-02-04 14:15:36
Zondag 3 februari jl.(2013) was ik op de begraafplaats in Oude Tonge van de slachtoffers van de Ramp. Voor het eerst viel me op dat op 7 zerken de naam Los was te lezen. Mijn grootouders van moederskant: Jan Los en Aagje Los-Tijl waren daarbij. De overigen zullen familie geweest zijn? Ondanks dat mijn vader en moeder weinig over de Ramp spraken, word ik me meer bewust van het verdriet dat mijn moeder moet hebben gevoeld. Als herinnering aan de grootvader die ik nooit heb gekend hangt nu zijn vestzakhorloge, het enige dat nog tussen de resten van het ingestorte huis is teruggevonden en dat hij, volgens mijn moeder, altijd bij zich droeg op het land, bij mij aan de wand. Het staat stil op vier voor half acht, het moment waarop het huis ingestort zal zijn en dit horloge in het water terecht kwam. Ik heb het nooit laten repareren. Dat tijdstip mag niet vergeten worden.
