Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Een herinnering van Ab van Prooijen aan Ab van Prooijen
Verhaal nr: 541Een herinnering van Anja Groenveld aan Aalbert van Prooijen
Toegevoegd op 2015-10-25 22:43:39
Ab van Prooijen was huisschilder in Nieuwe-Tonge en afkomstig uit….
Om kwart voor vier in de nacht van 1 februari kregen een aantal mannen, waaronder Ab van Prooijen, het verzoek van de brandweercommandant in Nieuwe-Tonge om direct met een aantal mensen naar Battenoord te gaan om mensen op te halen.
Onderweg bij een boerderij stond iemand op de weg en vroeg om met de lampen van de auto naar zijn woning te schijnen om zijn vrouw te vinden, tevergeefs, ze was verdwenen in het water.
Hierna reed men verder richting Battenoord, maar bij een dijkhuis stonden brandweermannen en moesten ze de auto laten staan om per voet mensen op te gaan halen op Battenoord, die dan naar Nieuwe-Tonge gebracht zouden worden.
Gearmd liep men, de storm trotserend, naar Battenoord.
Vandaar is de groep, met Ab van Prooijen, teruggegaan naar N.-Tonge. Hoe verder men kwam hoe hoger het water stond en ze begrepen dat het een moeilijke opgave werd.
Tien meter voor de terugkerende mannen stond iemand naast zijn auto, die niet verder kon door het water, met daarin zijn gezin.
Hij probeerde hem vooruit te duwen, doch dat lukte niet meer.
Met vereende krachten duwden Ab van Prooijen en de anderen de auto vooruit. Toen kwam het fatale moment, na 5 minuten werd de watermassa ongeveer 2 meter hoog. Twee van de mannen werden opgetild en verdwenen in de golven. Met zijn drieën duwden ze verder en opnieuw zei een van hen dat hij niet verder kon en ook hij verdween in de golven.
Direct daarna verdween een stuk dijk en ook de auto met inzittenden in de golven.
Ab van Prooijen en de enige overgebleven man liepen gearmd en schuifelend, waardoor ze contact hielden met de grond, naar een auto die 5 meter verder stond.
In deze auto zat een vrouw met 3 kinderen, met zijn tweeën duwen was onmogelijk, dus moesten deze mensen een voor een overgebracht worden naar een nabijgelegen boerderijtje. Ab van Prooijen pakte een kind uit de auto, zijn metgezel vroeg hem het samen te doen, maar Ab zei: “ik kan het wel alleen” .
Voordat hij 2 meter verder was kwam er weer zo’n grote waterzuil en raakte Ab zijn evenwicht kwijt en viel met het kind in zijn armen op het water en vloog met grote snelheid door een gat in de haag langs de weg, om direct door het water bedolven te worden. Zijn zwangere vrouw en twee kinderen bleven achter in Nieuwe-Tonge.
Ab van Prooijen is 28 jaar oud geworden.
Onze oma Jannetje Kooman-Brouwer
Verhaal nr: 540Een herinnering van Willy van de Sande-Kooman aan Jannetje Kooman-Brouwer
Toegevoegd op 2015-10-23 22:01:26
Onze oma Jannetje Kooman-Brouwer werd geboren op 9 aug. 1891 en trouwde op jonge leeftijd met Willem Kooman, waarmee ze 4 kinderen kreeg, 3 jongens en 1 meisje.
Toen ze 33 jaar was werd ze weduwe en bleef achter met haar 4 kinderen.(haar man kwam door een noodlottig ongeval om het leven.)
Ze ging toen “bakeren” om de kost te verdienen. Een heleboel kinderen heeft ze op de wereld helpen komen, waaronder veel in Nieuwerkerk.
In de oorlog was er de inundatie en moest het gezin weg uit Zeeland. Ze kwamen terecht in Nieuw Beerta.(Gr.)
Haar dochter had inmiddels een gezin met 2 kinderen en verbleven daar ook.
Daar verloor oma in 1945 haar jongste zoon Johannes, 25 jaar oud.
Na de oorlog kwamen ze allemaal terug in Nieuwerkerk en ging oma weer verder met “bakeren”.
Haar andere kinderen waren ook getrouwd en oma had bij elkaar 6 kleinkinderen.
Op 1 febr. 1953 bleef ze in haar eigen huisje ofschoon haar schoonzoon haar kwam ophalen om met hem mee te gaan naar het dorp; ze dacht echter dat het niet zo’n vaart zou lopen, want met de inundatie was het water ook niet zo hoog gekomen.
Het werd haar einde. Alle huisjes spoelden weg en oma verdronk.
Haar kinderen en kleinkinderen verloren een lieve moeder en oma, die haar hele leven in dienst stelde van haar gezin en de samenleving.
Hans, Hans, kom terug
Verhaal nr: 539Een herinnering van Hans Timmer aan Jannetje Timmer-van Erkel
Toegevoegd op 2015-09-09 12:34:11
Mijn moeder Jannetje was een zeer zorgzame vrouw. Ze was als oudste van een gezin van dertien kinderen, de spil van de familie. Ze hielp waar mogelijk met raad en daad. Ten tijde van de stormnacht was ze ziek. Door het aanstormende koude water vluchtten we naar de dijk. Daar werden we binnengelaten in het huis van de familie Koert, maar die woning bleek niet bestand tegen het natuurgeweld. Vlak naast het huis brak de dijk door. Nog zie ik in het kaarslicht het angstige gezicht van mijn moeder. Hoor haar roepen: "Hans, Hans, kom terug, kom terug" (toen ik in paniek de trap af holde om door een raam naar buiten te klimmen). Even later verdwijnt een groot deel van het huis in de woeste golven. Toch hebben we haar nog terug gezien. Niemand zal ooit weten hoe ze er in terecht is gekomen. Maar daar staat ze ca, 20 meter van ons vandaan, in een huis dat op instorten staat. We zwaaiden, riepen en schreeuwden naar elkaar. Een paar keer ging ze weg van het raam en kwam dan weer terug. We konden niets voor haar doen, zo dichtbij. Uiteindelijk bleef ze weg. Voorgoed. Met haar 11 familieleden om het leven gekomen. Ze hebben mijn moeder op 21 februari 1953 gevonden op de plaats waar we haar voor het laatst zagen. Ze is 44 jaar geworden.
zoektocht voor mijn vader
Verhaal nr: 538Een herinnering van monique soeters aan Neeltje Catharina Wijs-Maartense
Toegevoegd op 2015-07-25 14:57:52
Samen met mijn zus ben ik op zoek gegaan naar het graf van mijn vader zijn moeder Neeltje Jacoba. Neeltje was eerder getrouwd geweest met Jan Soeters en heeft uit dit huwelijk 2 zonen. De 2 jongens zijn in Rotterdam achtergebleven bij hun vader. Mijn vader is altijd in de veronderstelling geweest dat er geen graf was met hulp van het Watersnoodmuseum zijn wij er achter gekomen dat zijn moeder met man en 2 zusjes zijn verdronken en liggen begraven in het plaatsje Kats We hebben het bezocht het was erg emotioneel. Eerdaags kan mijn vader dus eindelijk op bijna 80 jarige leeftijd het graf van zijn moeder bezoeken.
Tante Maatje is terecht
Verhaal nr: 537Een herinnering van fam. van der Maas aan Maatje Verhelst
Toegevoegd op 2015-07-04 09:42:35
.
Tante Maatje is terecht
Na 62 jaar teruggevonden
Verhaal nr: 536Een herinnering van fam. van der Maas aan Maatje Verhelst
Toegevoegd op 2015-07-04 09:41:10
.
Na 62 jaar teruggevonden
Maatje Verhelst
Verhaal nr: 535Een herinnering van fam. van der Maas aan Maatje Verhelst
Toegevoegd op 2015-07-04 09:40:11
In 2015 is het stoffelijk overschot van Maatje Verhelst geïndentificeerd door het project identificatie van het NFI na 62 jaar vermissing
Na 62 jaar teruggevonden
Boerderijtje van de fam Van wensen
Verhaal nr: 534Een herinnering van Jaap den Hollander aan Klundert
Toegevoegd op 2015-06-21 16:05:41
Allen zijn omgekomen doordat de dijk achter hen doorbrak en een gat van 350 m sloeg. NIETS is meer van dit huis teruggevonden!
huis in 1951
buurvrouw
Verhaal nr: 533Een herinnering van Herman van den Berge aan Anna Martina Boot-van der Stolpe
Toegevoegd op 2015-06-17 19:15:05
Mevr. Boot-van der Stolpe was bijna onze naaste buurvrouw. Er was nog 1 huis tussen ons in toen wij woonden in het huis "Johanna" tegenwoordig "Albatros" genaamd aan het eind van de Julianastraat in Zierikzee en mevr. Boot in het "Vierkantje". In de rampnacht stuurde mijn vader onze oudste broer Ad (die al jong is overleden) naar mevr. Boot om te zien of zij hulp nodig had. Toen mijn broer buiten was kwam er een stortvloed van water aan (ergens een dijkdoorbraak) waarop mijn broer nog net terug kon rennen. De kans is groot dat mevr. Boot door diezelfde watermassa is meegesleurd. Zij trachtte op dat moment waarschijnlijk haar familie (de fam. Van der Stolpe) te bereiken aan de overkant van de weg in huize "Adja". Als jongen van toen 16 jaar heb ik geen persoonlijke herinneringen aan mevr. Boot-van der Stolpe.
herinnering
Verhaal nr: 532Een herinnering van Ria van den Berg-Roseboom aan Jannetje van Klinken-Top
Toegevoegd op 2015-03-16 15:35:32
Herinnering aan tante Jantje. Via mijn moeder (88), jouw zusje, weet ik van jou en je gezin. Er wordt liefdevol over jullie gesproken. Mijn ouders hebben het graf nog kunnen bezoeken en zo deze tragedie een plek te kunnen geven. Mijn moeder geeft de herinnering door, zodat jij en je gezin niet worden vergeten.