Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
mijn broer
Verhaal nr: 519Een herinnering van Tonia van Schepenberg aan Nicolaas Franciscus Berg
Toegevoegd op 2013-02-02 23:56:42
lk was 6 jaar toen mijn broer is verdronken. Ik kan mij niet zoveel van hem herinneren. Ik weet wel dat als hij thuis kwam hij in zijn militaire kleding kwam. Verder weet ik niet veel meer Tonia van Schepenberg
Aardappels halen in de hongerwinter 1944
Verhaal nr: 518Een herinnering van Cocky Benningshof aan Adriana Brand-van Twist
Toegevoegd op 2013-02-01 12:54:28
In de oorlog gingen mijn vader en mijn opa te voet aardappels halen met een kinderwagen. Zij hebben ons daarmee van de hongerdood gered. Na de oorlog kwamen wij er nog wel eens en dan mocht ik met de kuikentjes spelen. In de ochtend van 1 febr.1953, wilde mijn vader ze gaan ophalen met de auto van de zaak waar hij werkte, maar hij mocht niet doorrijden omdat het te gevaarlijk was. Achteraf hoorden we dat de dijk, waarop hun boerderij stond, was doorgebroken. Het waren zulke lieve mensen.
Oom Piet en tante Sjaan
Verhaal nr: 517Een herinnering van Cocky Benningshof aan Pieter Brand
Toegevoegd op 2013-02-01 12:52:33
In de oorlog gingen mijn vader en mijn opa te voet aardappels halen met een kinderwagen. Zij hebben ons daarmee van de hongerdood gered. Na de oorlog kwamen wij er nog wel eens en dan mocht ik met de kuikentjes spelen. In de ochtend van 1 febr.1953, wilde mijn vader ze gaan ophalen met de auto van de zaak waar hij werkte, maar hij mocht niet doorrijden omdat het te gevaarlijk was. Achteraf hoorden we dat de dijk, waarop hun boerderij stond, was doorgebroken. Het waren zulke lieve mensen.
Mijn overgrootmoeder
Verhaal nr: 516Een herinnering van Willem Antonie George Vos aan Arentje Willemine Kievit-Hers
Toegevoegd op 2013-01-31 20:05:50
Flakkee is un eiland en't water is brêêd. Wie d'r weunt, ken d'r wel over praete. Het liekt ongelokkog mar zonger de bôôt, ken j'ons eiland onmeuglik verlaete. Mar ik gloave, dat juust deur dat aeter zo wied, waar j'op plekken niet over ken kieke, hier een volkje weunt met un eigen idee, tussen gorzen in slikken in dieken. Kom saeme gezongen van 't mooie Flakkee, waar m'n wete van zwêête en zwoege. Mar al motte me sjouwe, me binne tevree, bie twiejen, bie't oesten in bloegen. Want van ons ken je lêêre, hoe deur erbeid en kracht, de beste vrucht as un zegen je wacht. Want van ons ken je lêêre, hoe deur erbeid en kracht de beste vrucht as un zegen je wacht.
Zandzakken
Verhaal nr: 515Een herinnering van Cees Hoogendijk aan Cornelis Pieter Rijkaart
Toegevoegd op 2013-01-28 14:45:13
Op deze foto is duidelijk te zien hoe het gat in de dijk werd gedicht. Foto uit de collectie van M. van Tuyl-Verkade.
Stroomgat
Verhaal nr: 514Een herinnering van Cees Hoogendijk aan Cornelis Pieter Rijkaart
Toegevoegd op 2013-01-28 14:42:28
Foto van het stroomgat te Ouderkerk a/d IJssel. Onderaan deze dijk woonden broer en zus Rijkaart. Zij verdronken beiden als gevolg van de dijkdoorbraak. Foto uit de collectie van M. van Tuyl-Verkade. Waarvoor dank!
Cornelis Pieter Rijkaart (1877-1953)
Verhaal nr: 513Een herinnering van Cees Hoogendijk aan Cornelis Pieter Rijkaart
Toegevoegd op 2013-01-28 14:38:42
Cornelis Pieter Rijkaart (1877-1953)
Krimpenerwaard vol water
Verhaal nr: 512Een herinnering van Cees Hoogendijk aan Cornelis Pieter Rijkaart
Toegevoegd op 2013-01-28 14:35:02
Op de bijgevoegde foto, gemaakt kort na de dijkdoorbraak bij Ouderkerk a/d IJssel, is duidelijk te zien hoeveel water er in de Krimpenerwaard stond. Foto uit de collectie van M. van Tuyl-Verkade. Waarvoor dank!
Groepsfoto
Verhaal nr: 511Een herinnering van Cees Hoogendijk aan Cornelis Pieter Rijkaart
Toegevoegd op 2013-01-28 14:27:24
Op deze groepsfoto uit 1912 staat Cornelis Pieter Rijkaart (1877-1953) achteraan rechts (tussen het bruidspaar, mijn overgrootouders). Zijn vrouw Emmetje Rijkaart - Hoogendijk (1879-1934) zit uiterst rechts op de foto.
Johanna ( roepnaam Sjo) Maria Paulus - Raats
Verhaal nr: 510Een herinnering van Nelly Nefs - Paulus aan Johanna Maria Paulus-Raats
Toegevoegd op 2012-09-13 20:29:49
Johanna ( roepnaam Sjo) groeide op in de polder, waar haar ouders een cafe hadden aan de Tholenseweg tegenover de Beijmoersedijk.
Ze was nog jong toen ze haar moeder verloor en als oudste dochter haar taak over moest nemen.
Dit was het zorgen voor het gezin, en helpen in het cafe.
Maar ze klaagde nooit het was een goede en gemoedelijke vrouw.
Sjo trouwde met Jan Paulus, ze kregen 2 dochters en een zoon; Corrie Riet en Kees.
Het gezin woonde in een klein huisje achter in de polder aan de Slikkenburgseweg bij boerderij “Onverwacht”.
Jan werkte daar als 1e knecht bij de fam. van Treijen.
In de nacht van de Ramp was Sjo alleen met haar kinderen, haar man was op retraite in Seppe.
Het werd noodweer en hij wilde naar huis naar z’n vrouw en kinderen maar er was geen vervoer.
De volgende ochtend werd er gebeld, of hij zo gauw mogelijk naar Halsteren wilde komen.
Zijn vrouw en kinderen waren verdronken, hun huisje was helemaal weggevaagd, hij had niets meer.
Jan Paulus werd niet gezien als slachtoffer, hij kreeg geen financiële steun of goederen.
Want hij had niet in het water gelegen.