Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Magdalena Cornelia de Koster
Verhaal nr: 524Een herinnering van l.j. kosters aan Magdalena Cornelia de Koster
Toegevoegd op 2013-05-27 14:55:39
Magdalena Cornelia de Koster trouwt Kruiningen 05-12-1935 met Cornelis de Bel, geb. Kruiningen 14-09-1906, zoon van Elias en Stoffelina Krijger. Dit huwelijk is door echtscheidng ontbonden. Uit het huwelijk zijn 2 kinderen geboren t.w. Adriaan Johannes en Jacobus Stoffel de Bel. Magdalena Cornelia de Koster overlijdt ten gevolge van de watersnood van 1953 te Kruiningen.
vertellingen
Verhaal nr: 523Een herinnering van Ingeborg van den Steenhoven aan Cornelis Zeedijk
Toegevoegd op 2013-05-21 17:44:51
Ik herinner mij persoonlijk niks van Opa Zeedijk. Maar mijn schoonvader vertelde altijd over zijn opa (van moeders kant), hoe hij op de avond/nacht van de ramp steeds maar op en neer bleef rijden met zijn busje. Hij wilde nog één maal terug om mensen op te halen en is helaas zelf niet meer teruggekeerd. Ik ben nu met de stamboom van de familie bezig.
Ouddorp
Verhaal nr: 522Een herinnering van Reina Klein- Lokker aan Cornelis Zeedijk
Toegevoegd op 2013-05-01 12:52:49
Ik kan me nog herinneren dat ik als kind bij familie logeerde en dan werd er voor de hele familie het bestelbusje gehuurd met Ceesje als chauffeur die ons naar Ouddorp strand bracht. Ook werden er bij hem bestellingen gedaan die hij dan in Rotterdam ophaalde.
Tante en Nichtje
Verhaal nr: 521Een herinnering van Cor Looij aan Maria Looij-Koppenaal
Toegevoegd op 2013-02-05 12:14:04
Ik was 9 jaar en bracht elke dag de krant bij de buren van mijn tante. In het najaar en de winter kreeg ik dan bij mijn tante altijd een glas warme melk. Zij is met haar dochter Lenie verdronken, toen ze bijna op het droge waren. Wat ik dacht was: "nooit meer melk."
Het horloge
Verhaal nr: 520Een herinnering van Jan Bouwens aan Jan Los
Toegevoegd op 2013-02-04 14:15:36
Zondag 3 februari jl.(2013) was ik op de begraafplaats in Oude Tonge van de slachtoffers van de Ramp. Voor het eerst viel me op dat op 7 zerken de naam Los was te lezen. Mijn grootouders van moederskant: Jan Los en Aagje Los-Tijl waren daarbij. De overigen zullen familie geweest zijn? Ondanks dat mijn vader en moeder weinig over de Ramp spraken, word ik me meer bewust van het verdriet dat mijn moeder moet hebben gevoeld. Als herinnering aan de grootvader die ik nooit heb gekend hangt nu zijn vestzakhorloge, het enige dat nog tussen de resten van het ingestorte huis is teruggevonden en dat hij, volgens mijn moeder, altijd bij zich droeg op het land, bij mij aan de wand. Het staat stil op vier voor half acht, het moment waarop het huis ingestort zal zijn en dit horloge in het water terecht kwam. Ik heb het nooit laten repareren. Dat tijdstip mag niet vergeten worden.
mijn broer
Verhaal nr: 519Een herinnering van Tonia van Schepenberg aan Nicolaas Franciscus Berg
Toegevoegd op 2013-02-02 23:56:42
lk was 6 jaar toen mijn broer is verdronken. Ik kan mij niet zoveel van hem herinneren. Ik weet wel dat als hij thuis kwam hij in zijn militaire kleding kwam. Verder weet ik niet veel meer Tonia van Schepenberg
Aardappels halen in de hongerwinter 1944
Verhaal nr: 518Een herinnering van Cocky Benningshof aan Adriana Brand-van Twist
Toegevoegd op 2013-02-01 12:54:28
In de oorlog gingen mijn vader en mijn opa te voet aardappels halen met een kinderwagen. Zij hebben ons daarmee van de hongerdood gered. Na de oorlog kwamen wij er nog wel eens en dan mocht ik met de kuikentjes spelen. In de ochtend van 1 febr.1953, wilde mijn vader ze gaan ophalen met de auto van de zaak waar hij werkte, maar hij mocht niet doorrijden omdat het te gevaarlijk was. Achteraf hoorden we dat de dijk, waarop hun boerderij stond, was doorgebroken. Het waren zulke lieve mensen.
Oom Piet en tante Sjaan
Verhaal nr: 517Een herinnering van Cocky Benningshof aan Pieter Brand
Toegevoegd op 2013-02-01 12:52:33
In de oorlog gingen mijn vader en mijn opa te voet aardappels halen met een kinderwagen. Zij hebben ons daarmee van de hongerdood gered. Na de oorlog kwamen wij er nog wel eens en dan mocht ik met de kuikentjes spelen. In de ochtend van 1 febr.1953, wilde mijn vader ze gaan ophalen met de auto van de zaak waar hij werkte, maar hij mocht niet doorrijden omdat het te gevaarlijk was. Achteraf hoorden we dat de dijk, waarop hun boerderij stond, was doorgebroken. Het waren zulke lieve mensen.
Mijn overgrootmoeder
Verhaal nr: 516Een herinnering van Willem Antonie George Vos aan Arentje Willemine Kievit-Hers
Toegevoegd op 2013-01-31 20:05:50
Flakkee is un eiland en't water is brêêd. Wie d'r weunt, ken d'r wel over praete. Het liekt ongelokkog mar zonger de bôôt, ken j'ons eiland onmeuglik verlaete. Mar ik gloave, dat juust deur dat aeter zo wied, waar j'op plekken niet over ken kieke, hier een volkje weunt met un eigen idee, tussen gorzen in slikken in dieken. Kom saeme gezongen van 't mooie Flakkee, waar m'n wete van zwêête en zwoege. Mar al motte me sjouwe, me binne tevree, bie twiejen, bie't oesten in bloegen. Want van ons ken je lêêre, hoe deur erbeid en kracht, de beste vrucht as un zegen je wacht. Want van ons ken je lêêre, hoe deur erbeid en kracht de beste vrucht as un zegen je wacht.
Zandzakken
Verhaal nr: 515Een herinnering van Cees Hoogendijk aan Cornelis Pieter Rijkaart
Toegevoegd op 2013-01-28 14:45:13
Op deze foto is duidelijk te zien hoe het gat in de dijk werd gedicht. Foto uit de collectie van M. van Tuyl-Verkade.
