Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Mijn Oma
Verhaal nr: 506Een herinnering van Lucia Bal aan Lena Bal-Hanzen
Toegevoegd op 2012-02-26 19:35:58
Dit was mijn oma, een vrouw die ik helaas nooit gekend heb. De waternoodsramp heeft diepe sporen nagelaten in de geschiedenis van de familie.
Juffrouw Barentsen
Verhaal nr: 505Een herinnering van Herman Boot aan Adriana Pieternella Lena Barentsen
Toegevoegd op 2012-01-31 10:59:57
Zij was mijn kleuterjuffrouw, zoals dat toen genoemd werd. Een hartelijk mens die toch wel de wind eronder hield. De school was de "CHRISTELIJKE BEWAARSCHOOL" in de Achterweg waar ik toen ook woonde. Haar vader verleende hand en spandiensten en zorgde 's winters voor de kachel. In het niet geïsoleerde houten schooltje kon het ijzig koud zijn. Het was schokkend hun beider dood te vernemen toen ik tien jaar was.
mijn broer
Verhaal nr: 504Een herinnering van Piet de Vos aan Arend de Vos
Toegevoegd op 2012-01-15 16:10:48
Arend was de broer onder mij, hij was drie jaar jonger dan mij, maar dat verschil was er nauwelijks want wij gingen altijd met elkaar naar school. Dat ging altijd lopend, wij liepen dan met zes tot acht kinderen en onderweg was er altijd wel wat touwtje springen of tollen of hoepelen, dit om de weg een beetje te korten. Ik denk er nog steeds aan terug. Arend blijft bij mij in mijn herinnering.
mijn zusje
Verhaal nr: 503Een herinnering van Piet de Vos aan Adriana Lena de Vos
Toegevoegd op 2012-01-15 16:01:54
Adriana was voor ons Jany en zij was het vierde kind in ons gezin. Zij is in de oorlog geboren in Lienden, daar waren wij geëvacueerd. Wij waren toen met drie jongens dus een meisje was welkom. Jany blijft bij mij in mijn herinnering.
mijn broer
Verhaal nr: 502Een herinnering van Piet de Vos aan Jan de Vos
Toegevoegd op 2012-01-15 15:55:01
Jantje of Jan was mijn jongste broertje waar ik in de korte tijd dat ik hem heb gekend veel plezier aan heb beleefd. Want als je zelf twaalf bent en je krijgt er nog een broertje bij is dat een hele ervaring. Jammer dat het zo is gelopen, hij zou in tweeduizendtwaalf zestig zijn geworden. Hij blijft in mijn herinnering.
Adrie was de verloofde van mijn oom
Verhaal nr: 501Een herinnering van Danielle Buurman-Smits aan Adriana Marina Hoogerland
Toegevoegd op 2011-12-26 23:06:52
Echte herinneringen heb ik natuurlijk niet want ik ben zelf pas geboren in 1972. Ik ken alleen de verhalen van mijn vader Adriaan Smits en mijn oom Dingenus Smits (inmiddels gestorven) De ontmoeting van mijn ouders met de famllie van Adrie een aantal jaren geleden op de begraafplaats waar Adrie begraven ligt was heel bijzonder. Dat kun je niet plannen dat wordt gestuurd. Jammer dat ik mijn oom en dus mijn tante in spe nooit heb mogen leren kennen. De beelden van de watersnood en een film die ik zojuist op televisie heb gezien maken altijd grote indruk op mij. Herinneringen van mijn ome Frederik bewaar ik in een vitrinekast in de kamer samen met andere herinneringen van overleden dierbaren. Er staat nog een mooi gedicht dat ik geschreven heb een aantal jaren geleden bij de herinneringen aan Frederik Smits.
gedicht voor mijn oom Frederik die ik nooit gekend heb
Verhaal nr: 500Een herinnering van Danielle Buurman-Smits aan Frederik Wilhelm Smits
Toegevoegd op 2011-12-26 22:56:55
(voor de oom die ik nooit heb mogen leren kennen)
Het water dat kwam, zo maar onverwacht
Het werd een koude en donkere nacht
Dagen van angst en nachten van wanhoop
Nog geen enkel besef van het verloop
Het kolkende water nam levens mee
Sleurde hen mee tot heel ver in de zee
Niet iedereen is ooit weer gevonden
Dat verdriet maakt nog steeds diepe wonden
Zo veel verwoest, veel levens genomen
Waarom moest dat woeste water komen
Mijn vader zijn broer, hij is er niet meer
Voor hem werd water, de weg naar de Heer
Water, iets dat ook nog reddend kan zijn
Om dorst te lessen, verkoelend bij pijn
Water om te dopen en zegenen
Water dat komt als het gaat regenen
Nog dagen lang was er hoop gerezen
Maar toch voor zijn leven moest men vrezen
Het werd fataal, dat schuimende water
Hij werd gevonden, pas dagen later
lief nichtje
Verhaal nr: 499Een herinnering van Hendrika Catharina Kramer aan Hendrika Adriana Kramer
Toegevoegd op 2011-09-09 20:05:17
Ik heb zo weinig herinnering aan je, je was nog maar zo kort bij ons, maar het verdriet was zo groot, nu nog steeds, we zijn je altijd blijven missen.
Waarom
Verhaal nr: 498Een herinnering van J Kijkuit aan Tannetje Adriaantje Vis
Toegevoegd op 2011-05-23 20:39:53
Jaren op de lagere school bij elkaar in de klas. Toen op die zondagmorgen, staande op de Oudelandse dijk, met daar beneden de verwoesting van het Oost Voorgors, hoorde ik dat ook Tannie er niet meer was...Nog altijd als ik onze klassefoto zie, denk ik waarom zij wel, en ik niet.
Den Barnat na de ramp
Verhaal nr: 497Een herinnering van Aren Holleman aan Neeltje Noteboom
Toegevoegd op 2011-04-05 18:13:24
.
Foto Den Barnat na de ramp: de zwarte schuur rechts (voorbij het vrijstaande woonhuisje) is de schuur van de boerderij. Het woonhuis is volledig verdwenen. Het huis stond aan deze zijde van de schuur die je ziet.