Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Groepsfoto
Verhaal nr: 511Een herinnering van Cees Hoogendijk aan Cornelis Pieter Rijkaart
Toegevoegd op 2013-01-28 14:27:24
Op deze groepsfoto uit 1912 staat Cornelis Pieter Rijkaart (1877-1953) achteraan rechts (tussen het bruidspaar, mijn overgrootouders). Zijn vrouw Emmetje Rijkaart - Hoogendijk (1879-1934) zit uiterst rechts op de foto.
Johanna ( roepnaam Sjo) Maria Paulus - Raats
Verhaal nr: 510Een herinnering van Nelly Nefs - Paulus aan Johanna Maria Paulus-Raats
Toegevoegd op 2012-09-13 20:29:49
Johanna ( roepnaam Sjo) groeide op in de polder, waar haar ouders een cafe hadden aan de Tholenseweg tegenover de Beijmoersedijk.
Ze was nog jong toen ze haar moeder verloor en als oudste dochter haar taak over moest nemen.
Dit was het zorgen voor het gezin, en helpen in het cafe.
Maar ze klaagde nooit het was een goede en gemoedelijke vrouw.
Sjo trouwde met Jan Paulus, ze kregen 2 dochters en een zoon; Corrie Riet en Kees.
Het gezin woonde in een klein huisje achter in de polder aan de Slikkenburgseweg bij boerderij “Onverwacht”.
Jan werkte daar als 1e knecht bij de fam. van Treijen.
In de nacht van de Ramp was Sjo alleen met haar kinderen, haar man was op retraite in Seppe.
Het werd noodweer en hij wilde naar huis naar z’n vrouw en kinderen maar er was geen vervoer.
De volgende ochtend werd er gebeld, of hij zo gauw mogelijk naar Halsteren wilde komen.
Zijn vrouw en kinderen waren verdronken, hun huisje was helemaal weggevaagd, hij had niets meer.
Jan Paulus werd niet gezien als slachtoffer, hij kreeg geen financiële steun of goederen.
Want hij had niet in het water gelegen.
Merijn Paulus
Verhaal nr: 509Een herinnering van Nelly Nefs - Paulus aan Marinus Paulus
Toegevoegd op 2012-09-13 20:27:05
Merijn groeide op aan de Beijmoersedijk als jongste zoon van Kees Paulus en Mieke van Aert. Hij werkte thuis bij z’n vader in de akkerbouw.
Hij was een ambitieuze en levenlustige man.
Merijn was getrouwd met Mien van Elzakker, ze hadden 4 kinderen, Kees Mia Correke en Leentje.
Tot begin 1952 woonde het gezin in bij de ouders van Mien, daarna zijn ze verhuisd naar de polder.
De moeder van Merijn was overleden en hij heeft toen het bedrijf overgenomen van zijn vader.
Op de avond voor de Ramp hadden Merijn en z’n hoog zwangere vrouw nog een hele avond geholpen bij de schoonouders in het cafe.
Door het slechte weer was het onverantwoord om samen naar huis te gaan, ze zijn toen thuis gebracht door Ghiel van Eekeren en Toon Gijzen.
Allen met de fiets aan de hand want door de harde wind was het niet meer mogelijk om te fietsen.
Het was toen ongeveer 1 uur ’s nachts, dit is het laatste wat van hen bekend is.
Mijn Oom
Verhaal nr: 508Een herinnering van Jacobine Meerman aan Bruinisse
Toegevoegd op 2012-07-18 15:02:53
Iman Deurloo uit Bruinisse was mijn oom. Hij wilde andere mensen redden maar overleefde het niet. Ik heb een goede gedachte aan hem, ik vind hem heel dapper.
Naar vader en moeder
Verhaal nr: 507Een herinnering van Clara Bijdevaate aan Klaartje Bijdevaate-Tanis
Toegevoegd op 2012-05-29 19:22:02
Moeder Klaartje en vader Christoffel Jan zijn mijn opoe en opa van Flakkee. Tante Gré (Grietje van der Voort Bijdevaate) ging op familiebezoek met Jaapje. Zij kwamen over uit Canada. Wij woonden toen in Rotterdam. Mijn vader en moeder hadden haar gevraagd eerst bij hen te komen logeren en uit te rusten van de reis. Maar ze wilde graag naar haar vader en moeder in op Stellendam. Zo overleed zij daar waar zij geboren was samen met haar kleine kindje. In het boek van Kees Slager over de ramp staat de familiegeschiedenis opgetekend. Een verdrietig verhaal. Alle vier liggen ze begraven in Melissant. Voor ons, kleine kinderen toen, was het een schokkende gebeurtenis. Wij zullen hen nooit vergeten.
Opoe Klaartje Bijdevaate-Tanis
Mijn Oma
Verhaal nr: 506Een herinnering van Lucia Bal aan Lena Bal-Hanzen
Toegevoegd op 2012-02-26 19:35:58
Dit was mijn oma, een vrouw die ik helaas nooit gekend heb. De waternoodsramp heeft diepe sporen nagelaten in de geschiedenis van de familie.
Juffrouw Barentsen
Verhaal nr: 505Een herinnering van Herman Boot aan Adriana Pieternella Lena Barentsen
Toegevoegd op 2012-01-31 10:59:57
Zij was mijn kleuterjuffrouw, zoals dat toen genoemd werd. Een hartelijk mens die toch wel de wind eronder hield. De school was de "CHRISTELIJKE BEWAARSCHOOL" in de Achterweg waar ik toen ook woonde. Haar vader verleende hand en spandiensten en zorgde 's winters voor de kachel. In het niet geïsoleerde houten schooltje kon het ijzig koud zijn. Het was schokkend hun beider dood te vernemen toen ik tien jaar was.
mijn broer
Verhaal nr: 504Een herinnering van Piet de Vos aan Arend de Vos
Toegevoegd op 2012-01-15 16:10:48
Arend was de broer onder mij, hij was drie jaar jonger dan mij, maar dat verschil was er nauwelijks want wij gingen altijd met elkaar naar school. Dat ging altijd lopend, wij liepen dan met zes tot acht kinderen en onderweg was er altijd wel wat touwtje springen of tollen of hoepelen, dit om de weg een beetje te korten. Ik denk er nog steeds aan terug. Arend blijft bij mij in mijn herinnering.
mijn zusje
Verhaal nr: 503Een herinnering van Piet de Vos aan Adriana Lena de Vos
Toegevoegd op 2012-01-15 16:01:54
Adriana was voor ons Jany en zij was het vierde kind in ons gezin. Zij is in de oorlog geboren in Lienden, daar waren wij geëvacueerd. Wij waren toen met drie jongens dus een meisje was welkom. Jany blijft bij mij in mijn herinnering.
mijn broer
Verhaal nr: 502Een herinnering van Piet de Vos aan Jan de Vos
Toegevoegd op 2012-01-15 15:55:01
Jantje of Jan was mijn jongste broertje waar ik in de korte tijd dat ik hem heb gekend veel plezier aan heb beleefd. Want als je zelf twaalf bent en je krijgt er nog een broertje bij is dat een hele ervaring. Jammer dat het zo is gelopen, hij zou in tweeduizendtwaalf zestig zijn geworden. Hij blijft in mijn herinnering.