Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Den Barnat 1915
Verhaal nr: 496Een herinnering van Aren Holleman aan Neeltje Noteboom
Toegevoegd op 2011-04-05 18:12:12
.
Foto Den Barnat 1915 : is de boerderij met familie Noteboom ervoor. Tante Neel is de oudste dochter en staat rechts op de foto (achter broertje Adrianus met horlogeketting). Het huis stond aan de Zuiddijk.
Maria Adriana Leijdekkers - Mulders, mijn oma
Verhaal nr: 495Een herinnering van Ria Voeten - Leijdekkers aan Maria Adriana Leijdekkers-Mulders
Toegevoegd op 2011-01-02 15:47:23
Opa en oma woonden op een boerderij aan de Slobbegorsedijk in Heijningen. Naast hun boerderij is de dijk doorgebroken en de boerderij in de golven verdwenen. Opa en oma hebben samen met hun zoon Jan, die inmiddels is overleden, uren aan een dubbele bovengrondsnetpaal (in het electra jargon bokpaal genoemd) op de dijk vastgeklampt gestaan in het water, tot opa door verkleuming de paal los moest laten en in de golven is verdronken. Oma werd door haar zoon Jan vastgehouden tot er militairen met een bootje kwamen die hun naar een droge plaats in Heijningen brachten. Vervolgens is oma naar haar dochter gebracht in de Wouwse Plantage, waar ze nog twee weken met zware longontsteking ( en in shock) in bed lag en daarna in coma is geraakt en op 14 februari 1953 is overleden. Ze heeft nauwelijks kunnen beseffen wat haar overkomen was. Opa was tijdelijk begraven in Roosendaal en is toen, gelijktijdig met oma, in een dubbelgraf herbegraven in Wouwsche Plantage.
Martinus Leijdekkers, mijn opa
Verhaal nr: 494Een herinnering van Ria Voeten - Leijdekkers aan Martinus Leijdekkers
Toegevoegd op 2011-01-02 15:14:47
Opa en oma woonden op een boerderij aan de Slobbegorsedijk in Heijningen. Naast hun boerderij is de dijk doorgebroken en de boerderij in de golven verdwenen. Opa en oma hebben samen met hun zoon Jan, die inmiddels is overleden, uren aan een dubbele bovengrondsnetpaal (in het electra jargon bokpaal genoemd) op de dijk vastgeklampt gestaan in het water, tot opa door verkleuming de paal los moest laten en in de golven is verdronken. Oma werd door haar zoon Jan vastgehouden tot er militairen met een bootje kwamen die hun naar een droge plaats in Heijningen brachten. Vervolgens is oma naar haar dochter gebracht in de Wouwse Plantage, waar ze nog twee weken met zware longontsteking ( en in shock) in bed lag en daarna in coma is geraakt en op 14 februari 1953 is overleden. Ze heeft nauwelijks kunnen beseffen wat haar overkomen was. Opa was tijdelijk begraven in Roosendaal en is toen, gelijktijdig met oma, in een dubbelgraf herbegraven in Wouwsche Plantage.
Erg, maar ook saamhorigheid
Verhaal nr: 493Een herinnering van Chris den Boer aan Goudswaard
Toegevoegd op 2010-12-27 23:12:53
's Avonds wakker geworden van gebonk op de blinden. Snel naar de dijk. Tijdelijk te gast bij een oud tante. De Molenpolder liep vol en de locomotief van de RTM kwam in het water te staan. Later bij opoe ingetrokken, want die zat droog. Erg gezellig en druk op het dorp. De saamhorigheid was groot. De beer (muur) op de kaai had het gehouden anders was het met velen niet goed afgelopen.
Cornelis Paulus
Verhaal nr: 492Een herinnering van Nelly Nefs - Paulus aan Cornelis Paulus
Toegevoegd op 2010-12-25 14:01:13
Cornelis (roepnaam Kees) was geboren en getogen aan de Beijmoerse dijk. Onderaan aan de buitenkant van deze binnendijk stonden 9 huizen, deze lintbebouwing vormde een klein gehuchtje. Daar woonde hij met z’n vrouw Mieke van Aert en hun 4 kinderen Jan Sjef Merijn en Leen. Kees had een akkerbouwbedrijf. In West-Brabant stond hij ook bekend voor het met de hand zaaien van zilveruitjes. Dit was een speciaal werk, en tot ver in de omtrek werd hij hier voor gevraagd. Een jaar voor de Ramp overleed zijn vrouw, en toen heeft zijn jongste zoon Merijn alles overgenomen. Het huis werd aangepast en hij is bij dit jonge gezin gaan inwonen. Het was een correcte en zorgzame man.
Kintje is een nicht van mij
Verhaal nr: 491Een herinnering van Romke van der Veen aan Kintje Simons-Dijkstra
Toegevoegd op 2010-10-08 22:55:41
Mijn vader was een halfbroer van haar moeder, mijn ouders hebben jaren een foto gehad met daarop de 4 kinderen van Kintje Dijkstra. Zij is later herbegraven op de algemene begraafplaats in Damwoude (Murmerwoude) Friesland (Romke van der Veen Kabel 61 8281 NR Genemuiden tel 038-3856679)
Peter George Mackay
Verhaal nr: 490Een herinnering van H. van Cruninghe aan Peter George Mackaij
Toegevoegd op 2010-08-27 12:46:46
.
Mijn herinnering aan Peter Mackay
Verhaal nr: 489Een herinnering van A. Schilfgaarden aan Peter George Mackaij
Toegevoegd op 2010-08-24 16:02:25
Familie Mackay woonde met opa, oma en dochter in een fortwachterswoning. (fort Sabina red.) Peter was een jongetje van negen toen de dijk vlak voor de woning van de familie Mackay doorbrak. Het hele gezin is door het kolkende water meegesleurd. Peter mocht iedere zaterdag om twaalf uur met mij meerijden op mijn motorfiets. Dan stond hij te wachten bij het hek van het fort. De eerste tijd zat hij voorop later mocht hij achterop, dat wilde hij liever. Ik was werkzaam op het fort voor het beheren en onderhouden van mobilisatiemateriaal. Tot de laatste zaterdag 31 januari 1953, ik heb afscheid genomen zoals altijd en hem daarna nooit meer terug gezien. Peter is met opa, oma en hun dochter in die nacht verdronken. Het lichaam van Peter is teruggevonden op de deur van de sluis (waar ik altijd afscheid van hem nam). Hij was door de golven opgezwiept en tegen de dijk van Fijnaart en Heijningen gevonden. Peter werd slechts 9 jaar.
Huis van de familie van Schilfgaarden
Gered door een hooiklamp
Verhaal nr: 488Een herinnering van M. Ouwens-van Bochove aan Wouter Ouwens
Toegevoegd op 2010-08-05 17:58:33
Zaterdagavond 31 januari 1953. Het stormde verschrikkelijk hard. We zaten aan tafel een kop koffie te drinken toen we opeens een harde klap buiten hoorden. Mijn man, Coen, ging kijken wat er gebeurd was. Hij zag dat de schoorsteen van het dak af gewaaid was. Wij woonden in het stationsgebouw aan de Stationsweg te Oude-Tonge. 's Nachts werden we wakker van de herrie. Toen we uit bed stapten, stonden we tot onze enkels in het water. Dus hebben we ons zoontje uit zijn ledikantje gehaald en zijn snel naar boven gegaan. Daar hadden we voor de kleine Wout nog een wiegje staan, waar hij nog maar net uit gegroeid was. Daar zaten we dan op zolder. Woutje lekker in de wieg ingestopt. Het water steeg zo snel, dat het zo tot aan het zolderraam stond. Er kwamen twee mannen aandrijven die bij ons naar binnen geklommen zijn. Zij zijn op een stoel gaan staan om door het dakraam te klimmen. Mijn man Coen is toen ook op het dak geklommen, zodat hij alles kon zien wat er gebeurde. Zelf ben ik ook op een stoel gaan staan, ik wilde ook zien wat er gaande was. Coen zag mij staan en trok mij plotseling naar buiten. Ik was net op het dak, of het huis zakte als een kaartenhuis in elkaar. Als een wonder kwam er net een hooiklamp aandrijven , waar we zo met zijn allen op konden stappen. Maar Woutje lag in de wieg en was ik kwijt. We dreven met de hooiklamp naar het watergemaal bij de boezem. Vandaar zijn we naar het dorp gelopen. Ik in nachtkleding met een oud jasje erover en op blote voeten. Eerst kwamen we bij garage Tuns op de Oostdijk. Daarvandaan zijn we naar Leen Kosten op de Molendijk gegaan, waar we met zo'n 30 mensen zaten. Later zijn we met de boot naar Brabant gevaren en naar de veehallen in 's-Hetogenbosch gebracht.
Lena op Cathechesatie.
Verhaal nr: 487Een herinnering van Rinus Deurloo aan Lena Maria Bolle
Toegevoegd op 2010-06-18 12:21:03
Zie ook gegevens bij haar vader Bolle Marinus Leendert. Van Lena herinner ik mij het volgende; Lena was een verlegen en stil meisje met een eenvoudige geest. Tijdens Cathechesatie vroeg ouderling Bij de Vaate; "wie van jullie heeft nog nooit gezondigd?". Het was stil, maar na een poosje stak Lena haar vinger op en zei; "ikke, meneer BijdeVaate". Dit zegt wel heel veel over Lena.