Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Adrie was de verloofde van mijn oom
Verhaal nr: 501Een herinnering van Danielle Buurman-Smits aan Adriana Marina Hoogerland
Toegevoegd op 2011-12-26 23:06:52
Echte herinneringen heb ik natuurlijk niet want ik ben zelf pas geboren in 1972. Ik ken alleen de verhalen van mijn vader Adriaan Smits en mijn oom Dingenus Smits (inmiddels gestorven) De ontmoeting van mijn ouders met de famllie van Adrie een aantal jaren geleden op de begraafplaats waar Adrie begraven ligt was heel bijzonder. Dat kun je niet plannen dat wordt gestuurd. Jammer dat ik mijn oom en dus mijn tante in spe nooit heb mogen leren kennen. De beelden van de watersnood en een film die ik zojuist op televisie heb gezien maken altijd grote indruk op mij. Herinneringen van mijn ome Frederik bewaar ik in een vitrinekast in de kamer samen met andere herinneringen van overleden dierbaren. Er staat nog een mooi gedicht dat ik geschreven heb een aantal jaren geleden bij de herinneringen aan Frederik Smits.
gedicht voor mijn oom Frederik die ik nooit gekend heb
Verhaal nr: 500Een herinnering van Danielle Buurman-Smits aan Frederik Wilhelm Smits
Toegevoegd op 2011-12-26 22:56:55
(voor de oom die ik nooit heb mogen leren kennen)
Het water dat kwam, zo maar onverwacht
Het werd een koude en donkere nacht
Dagen van angst en nachten van wanhoop
Nog geen enkel besef van het verloop
Het kolkende water nam levens mee
Sleurde hen mee tot heel ver in de zee
Niet iedereen is ooit weer gevonden
Dat verdriet maakt nog steeds diepe wonden
Zo veel verwoest, veel levens genomen
Waarom moest dat woeste water komen
Mijn vader zijn broer, hij is er niet meer
Voor hem werd water, de weg naar de Heer
Water, iets dat ook nog reddend kan zijn
Om dorst te lessen, verkoelend bij pijn
Water om te dopen en zegenen
Water dat komt als het gaat regenen
Nog dagen lang was er hoop gerezen
Maar toch voor zijn leven moest men vrezen
Het werd fataal, dat schuimende water
Hij werd gevonden, pas dagen later
lief nichtje
Verhaal nr: 499Een herinnering van Hendrika Catharina Kramer aan Hendrika Adriana Kramer
Toegevoegd op 2011-09-09 20:05:17
Ik heb zo weinig herinnering aan je, je was nog maar zo kort bij ons, maar het verdriet was zo groot, nu nog steeds, we zijn je altijd blijven missen.
Waarom
Verhaal nr: 498Een herinnering van J Kijkuit aan Tannetje Adriaantje Vis
Toegevoegd op 2011-05-23 20:39:53
Jaren op de lagere school bij elkaar in de klas. Toen op die zondagmorgen, staande op de Oudelandse dijk, met daar beneden de verwoesting van het Oost Voorgors, hoorde ik dat ook Tannie er niet meer was...Nog altijd als ik onze klassefoto zie, denk ik waarom zij wel, en ik niet.
Den Barnat na de ramp
Verhaal nr: 497Een herinnering van Aren Holleman aan Neeltje Noteboom
Toegevoegd op 2011-04-05 18:13:24
.
Foto Den Barnat na de ramp: de zwarte schuur rechts (voorbij het vrijstaande woonhuisje) is de schuur van de boerderij. Het woonhuis is volledig verdwenen. Het huis stond aan deze zijde van de schuur die je ziet.
Den Barnat 1915
Verhaal nr: 496Een herinnering van Aren Holleman aan Neeltje Noteboom
Toegevoegd op 2011-04-05 18:12:12
.
Foto Den Barnat 1915 : is de boerderij met familie Noteboom ervoor. Tante Neel is de oudste dochter en staat rechts op de foto (achter broertje Adrianus met horlogeketting). Het huis stond aan de Zuiddijk.
Maria Adriana Leijdekkers - Mulders, mijn oma
Verhaal nr: 495Een herinnering van Ria Voeten - Leijdekkers aan Maria Adriana Leijdekkers-Mulders
Toegevoegd op 2011-01-02 15:47:23
Opa en oma woonden op een boerderij aan de Slobbegorsedijk in Heijningen. Naast hun boerderij is de dijk doorgebroken en de boerderij in de golven verdwenen. Opa en oma hebben samen met hun zoon Jan, die inmiddels is overleden, uren aan een dubbele bovengrondsnetpaal (in het electra jargon bokpaal genoemd) op de dijk vastgeklampt gestaan in het water, tot opa door verkleuming de paal los moest laten en in de golven is verdronken. Oma werd door haar zoon Jan vastgehouden tot er militairen met een bootje kwamen die hun naar een droge plaats in Heijningen brachten. Vervolgens is oma naar haar dochter gebracht in de Wouwse Plantage, waar ze nog twee weken met zware longontsteking ( en in shock) in bed lag en daarna in coma is geraakt en op 14 februari 1953 is overleden. Ze heeft nauwelijks kunnen beseffen wat haar overkomen was. Opa was tijdelijk begraven in Roosendaal en is toen, gelijktijdig met oma, in een dubbelgraf herbegraven in Wouwsche Plantage.
Martinus Leijdekkers, mijn opa
Verhaal nr: 494Een herinnering van Ria Voeten - Leijdekkers aan Martinus Leijdekkers
Toegevoegd op 2011-01-02 15:14:47
Opa en oma woonden op een boerderij aan de Slobbegorsedijk in Heijningen. Naast hun boerderij is de dijk doorgebroken en de boerderij in de golven verdwenen. Opa en oma hebben samen met hun zoon Jan, die inmiddels is overleden, uren aan een dubbele bovengrondsnetpaal (in het electra jargon bokpaal genoemd) op de dijk vastgeklampt gestaan in het water, tot opa door verkleuming de paal los moest laten en in de golven is verdronken. Oma werd door haar zoon Jan vastgehouden tot er militairen met een bootje kwamen die hun naar een droge plaats in Heijningen brachten. Vervolgens is oma naar haar dochter gebracht in de Wouwse Plantage, waar ze nog twee weken met zware longontsteking ( en in shock) in bed lag en daarna in coma is geraakt en op 14 februari 1953 is overleden. Ze heeft nauwelijks kunnen beseffen wat haar overkomen was. Opa was tijdelijk begraven in Roosendaal en is toen, gelijktijdig met oma, in een dubbelgraf herbegraven in Wouwsche Plantage.
Erg, maar ook saamhorigheid
Verhaal nr: 493Een herinnering van Chris den Boer aan Goudswaard
Toegevoegd op 2010-12-27 23:12:53
's Avonds wakker geworden van gebonk op de blinden. Snel naar de dijk. Tijdelijk te gast bij een oud tante. De Molenpolder liep vol en de locomotief van de RTM kwam in het water te staan. Later bij opoe ingetrokken, want die zat droog. Erg gezellig en druk op het dorp. De saamhorigheid was groot. De beer (muur) op de kaai had het gehouden anders was het met velen niet goed afgelopen.
Cornelis Paulus
Verhaal nr: 492Een herinnering van Nelly Nefs - Paulus aan Cornelis Paulus
Toegevoegd op 2010-12-25 14:01:13
Cornelis (roepnaam Kees) was geboren en getogen aan de Beijmoerse dijk. Onderaan aan de buitenkant van deze binnendijk stonden 9 huizen, deze lintbebouwing vormde een klein gehuchtje. Daar woonde hij met z’n vrouw Mieke van Aert en hun 4 kinderen Jan Sjef Merijn en Leen. Kees had een akkerbouwbedrijf. In West-Brabant stond hij ook bekend voor het met de hand zaaien van zilveruitjes. Dit was een speciaal werk, en tot ver in de omtrek werd hij hier voor gevraagd. Een jaar voor de Ramp overleed zijn vrouw, en toen heeft zijn jongste zoon Merijn alles overgenomen. Het huis werd aangepast en hij is bij dit jonge gezin gaan inwonen. Het was een correcte en zorgzame man.