Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per pagina
Ga naar personen lijstJe bent
niet ingelogged (
login)
Cornelia Adriana Mol-Jansens
Verhaal nr: 436
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Cornelia Adriana Mol-Jansens
Toegevoegd op 2009-07-12 08:35:38
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.
Johannes Mol
Verhaal nr: 435
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Johannes Mol
Toegevoegd op 2009-07-12 08:34:36
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.
Jan de Jager
Verhaal nr: 434
Een herinnering van H van Cruninghe aan Jan de Jager
Toegevoegd op 2009-07-12 08:32:44
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.
Als laatste gevonden
Verhaal nr: 433
Een herinnering van Henk Lindhout aan Sint Maartensdijk
Toegevoegd op 2009-06-26 20:11:13
Toen in de nacht van 1 februari mijn oom Theo Hendrikse poolshoogte ging nemen op de binnendijk naast het arbeidershuisje van zijn moeder Maartje Hendrikse geb. den Haan gebeurde het onvoorstelbare. De vloedgolf die eerst in Stavenisse zoveel dood en verderf had gezaaid stortte zich in deze uithoek van de polder op zijn ouderlijk huis en de paaldijk. Voor zijn ogen voltrok zich een ramp. Het huis werd in één klap verwoest en de paaldijk brak door. Daarbij kwam naast zijn moeder zijn zus Neeltje Maria Wielaard geb. Hendrikse met haar 10 maanden oude zoontje Adriaan Wielaard en zijn broer Martinus Hendrikse om het leven. Omdat Neeltje en haar zoon in Stavenisse woonden zijn hun namen daar vermeld. Op de 97e verlieslijst van het Rode Kruis werd mijn oma Maartje Hendrikse als een van de laatsten van de rampslachtoffers vermeld. Mijn oom Theo waar ik jaarlijks logeerde droeg de beelden zijn leven lang met zich mee.
Op zoek naar meer familie
Verhaal nr: 432
Een herinnering van Poulina de Feijter aan Gijsbregt Heijnsdijk
Toegevoegd op 2009-06-20 23:19:38
Gijsbregt Heijndijk was een neef van mijn overgrootvader. Hij ging regelmatig deze neef opzoeken vanuit Axel. Ik vraag me af of er iemand is die me meer over de familie Heijnsdijk uit Wolphaartsdijk kan vertellen.
appelmoes voor mijn kindjes
Verhaal nr: 431
Een herinnering van Carla Benckhuijsen aan Oude Tonge
Toegevoegd op 2009-06-14 20:21:30
Ik was 6 jaar toen mijn vader en moeder evacués gingen halen op ons dorp. Ik had aan mijn moeder gevraagd de mensen mee naar huis te brengen met de kleinste baby. Dan kon ik daar mooi voor zorgen. Wij kregen een vader en een moeder thuis met een kindje van 2 jaar en een baby. Zij hadden 5 kinderen verloren aan het water. Ik voelde toen als kind al hun grote verdriet. Ik mocht voor de kindjes op mijn manier zorgen. Ik schilde een appeltje, kookte op het kacheltje in de keuken appelmoes voor MIJN kindjes, en mocht hen voeren. Ik zal dit nooit meer vergeten. 10 jaar geleden heb ik het oudste kindje, nu een volwassen vrouw, bezocht. Zij was ons nog altijd dankbaar. Ik haar ook, voor de herinnering. 37 jaar geleden heb ik zelf een kind verloren, wat een groot verdriet is voor mij. Deze familie verloren er 5, zij hebben een verdriet gekend, dat niet te bevatten is.
liefde
Verhaal nr: 430
Een herinnering van Pieternella Lievense-Wandel aan Nieuwerkerk
Toegevoegd op 2009-05-28 17:26:58
Mijn oom Leendert Wandel en zijn vrouw, mijn tante Dingena Wandel-Korstanje waren een week-end te logeren bij mijn oma Jacomina Jannetje Wandel-Nederhand en mijn tante Maria Wandel, mijn oom was aannemer in de wegenbouw, al deze familieleden zijn verdronken aan de Ooststraat in Nieuwerkerk op 1 febr. 1953
mijn tante Pieternella van den Berg-Wandel (waar ik naar ben vernoemd en mijn lievelingstante was) en haar man Adriaan van den Berg zijn met hun 5 kinderen : Gilles 14 jaar, Wim 12 jaar, Corrie 11 jaar, Wouter 9 jaar en Piet 5 jaar allemaal verdronken aan de Molenstraat in Nieuwerkerk.
Toen werd ik geboren
Verhaal nr: 429
Een herinnering van Annemieke van Kalken - Brandt aan Maria Brandt-Bolier
Toegevoegd op 2009-05-17 15:00:37
Toen ik werd geboren in 1953 moest mijn vader naar Zeeland omdat daar zijn moeder en zus waren verdronken. Mijn moeder Nelly van Asperen was net bevallen van mij....
Mijn oma...
Verhaal nr: 428
Een herinnering van Marja Eikenbroek-Brandt aan Maria Brandt-Bolier
Toegevoegd op 2009-05-16 20:48:53
Toen mijn oma verdronk, was ik nog maar drie jaar. Weet er dus niets meer van. Maar wel van alle verhalen over haar weet ik mij te herinneren. Vond het voor mijn vader (Pieter Brandt) toch zo erg dat zijn moeder en zus Janny verdronken zijn.
Onze Rinus
Verhaal nr: 427
Een herinnering van Lau de Wit aan Marinus Johannes Cornelis Maria de Wit
Toegevoegd op 2009-05-02 09:47:19
Mijn 1 jaar jongere broer Rinus, die stage liep in het Westland omdat hij glastuinder wilde worden, was in die rampzalige nacht een weekend thuis op Vosmeer.
Omdat een aantal inwoners in de buitenpolders de in de middag gegeven waarschuwing door papa die dijkgraaf was niet serieus had genomen, ging broer Rinus met Rinus Zwijters in de nacht deze bewoners nogmaals waarschuwen voor mogelijke wateroverlast.
Helaas was het water sneller dan hun auto en zijn zij beiden op deze waarschuwingstocht met nog 48 anderen in de gemeente Nieuw Vossemeer verdronken.
Doordat broer Rinus eerst begin maart in een bijna dichtgeslibte sloot werd terug gevonden, konden we toen pas afscheid van hem nemen. Wij, zijn ouders, zussen en broers, zijn hem nooit vergeten.