Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per pagina
Ga naar personen lijstJe bent
niet ingelogged (
login)
Schoolvriend
Verhaal nr: 444
Een herinnering van Rinus Deurloo aan Stoffel Jacob van der Wekken
Toegevoegd op 2009-08-30 14:00:49
Stoffel was mijn schoolvriend, samen in de bank op de eerste rij bij meester BijdeVaate. Stoffel had een gul en zachtaardig karakter. Mijn herinneringen zijn warm als ik daaraan terugdenk.
Watersnood 1953
Verhaal nr: 443
Een herinnering van Frans Leijnse aan Vlissingen
Toegevoegd op 2009-08-21 19:06:16
Wij woonden in de Slijkstraat in Vlissingen ik was 4 jaar en ik dreef in mijn bedje rond in de slaapkamer.
Toen mijn ouders mij uit bed haalde en ons naar de buurvrouw boven brachten waar het heel donker was stond er een kaarsje op tafel met mijn ouders en buurvrouw aan tafel ik lag met mijn zusje in het grote bed van de buren. We waren erg bang.
De volgende dag zijn we op gehaald en werden wij in een roeiboot gezet en werden wij op Bellamypark afgezet, er zaten meer mensen in het bootje meer weet ik niet meer.
Mijn tante
Verhaal nr: 442
Een herinnering van Kintje Kooistra aan Kintje Simons-Dijkstra
Toegevoegd op 2009-08-05 20:50:22
Helaas heb ik mijn tante Kintje nooit gekend, maar zo soms denk ik aan haar, en hoe ze met haar 4 kinderen aan haar einde is gekomen.
Ze was de oudste zus van mijn moeder, en volgens mijn moeder lijk ik ook op haar.
Haar man man Stan Simons heeft de ramp overleefd, en is een aantal jaren geleden ook overleden.
Voor dat het water kwam
Verhaal nr: 441
Een herinnering van Kees van der Horst aan Veere
Toegevoegd op 2009-07-29 14:19:54
s'Middags, 31-01-1953 ik was toen 13 jaar oud, stonden wij op het hoofd achter de campveerse toren naar de opkomende vloed te kijken en verbaasden wij ons dat het water zo hoog kwam.
Nadat het tij zakte gingen wij naar huis om s'-avonds om acht uur naar de kade te gaan.
Het zou dan laag tij moeten zijn maar het water stond nog boven de steentjes in de spuikom.
Ik spoedde mij naar huis en vertelde mijn vader wat ik gezien had.
Het was namelijk zo, dat er nog zes uur vloed moest komen en dan konden wij wel voorstellen wat er dan zou kunnen gebeuren.
In de nacht om ongeveer twee uur werd er aan de deur gebeld, de havenmeester stond aan de deur en verzocht mijn vader alle spullen naar boven te brengen.
Een half uur later hoorde wij boven de storm uit een hevig geraas en kwam het water met donderend geweld de Wagenaarstraat door.
Het water kwam spoedig naar binnen en stond na het zakken van het tij 1,5 meter hoog.
Op zondagmiddag kwam het water wederom in huis, maar niet meer zo hoog.
Er waren aan de kaai veel woningen ingezakt door het stromen van het water. In huis was het grote bende slik.
Mijn vader is zondagmiddag met andere veerse mannen naar noord-beveland vervoerd om zandzakken te vullen.
De twee personen die verdronken zijn woonden iets verder in de straat.
Dit is mij herinnering van de ramp die bij ons wel schade veroorzaakte maar geen verdere levens koste.
mijn opa
Verhaal nr: 440
Een herinnering van Elisabeth Vermeulen aan Oude Tonge
Toegevoegd op 2009-07-25 00:57:53
Mijn opa heet Adriaan Krouwer en was geboren te Oude Tonge, ik heb van mijn moeder zaliger vernomen dat mijn opa's neef zijn vrouw en 4 kinderen op 1/2/53 te Oude Tonge verdronken zijn.
Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk
Verhaal nr: 439
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk
Toegevoegd op 2009-07-12 08:38:52
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.
Maatje Sandee
Verhaal nr: 438
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Maatje Sandee
Toegevoegd op 2009-07-12 08:38:03
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.
Jan Sandee
Verhaal nr: 437
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Jan Sandee
Toegevoegd op 2009-07-12 08:37:23
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.
Cornelia Adriana Mol-Jansens
Verhaal nr: 436
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Cornelia Adriana Mol-Jansens
Toegevoegd op 2009-07-12 08:35:38
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.
Johannes Mol
Verhaal nr: 435
Een herinnering van H. van Cruninghe aan Johannes Mol
Toegevoegd op 2009-07-12 08:34:36
Dijkdoorbraken bij Ellewoutsdijk en
Oudelande lieten het zuidelijk deel van de Zak van Zuid-Beveland en de dorpen Ellewoutsdijk, Oudelande
en Baarland ten prooi vallen aan het water. In Oudelande verdronken drie oude mensen: Jan de Jager, Johannes Mol en zijn vrouw Cornelia Adriana Mol Janssens. In Ellewoutsdijk stuurden Jan Sandee
en Paulina Pieternella Sandee-Heijnsdijk hun twee
oudste kinderen op de fiets naar Ovezande, zodra ze het water zagen komen. Zelf wilden ze eerst nog even
de koeien, die op stal stonden, lossnijden, zodat de beesten de kans kregen zichzelf te redden. Het werd hen fataal. Het echtpaar kwam om samen met hun jongste kind, de kleine Maatje, die nog veel te
jong was om te fietsen. Zoals van zoveel slachtoffers van de Watersnoodramp, kon het lot van de Zuid-Bevelanders pas veel later definitief worden vastgesteld.
Het duurde maanden voordat hun lichamen werden gevonden. (tekst: Mieke van der Jagt)
Deze slachtoffers zijn begraven in Nieuwdorp.