Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Toen werd ik geboren
Verhaal nr: 429Een herinnering van Annemieke van Kalken - Brandt aan Maria Brandt-Bolier
Toegevoegd op 2009-05-17 15:00:37
Toen ik werd geboren in 1953 moest mijn vader naar Zeeland omdat daar zijn moeder en zus waren verdronken. Mijn moeder Nelly van Asperen was net bevallen van mij....
Mijn oma...
Verhaal nr: 428Een herinnering van Marja Eikenbroek-Brandt aan Maria Brandt-Bolier
Toegevoegd op 2009-05-16 20:48:53
Toen mijn oma verdronk, was ik nog maar drie jaar. Weet er dus niets meer van. Maar wel van alle verhalen over haar weet ik mij te herinneren. Vond het voor mijn vader (Pieter Brandt) toch zo erg dat zijn moeder en zus Janny verdronken zijn.
Onze Rinus
Verhaal nr: 427Een herinnering van Lau de Wit aan Marinus Johannes Cornelis Maria de Wit
Toegevoegd op 2009-05-02 09:47:19
Mijn 1 jaar jongere broer Rinus, die stage liep in het Westland omdat hij glastuinder wilde worden, was in die rampzalige nacht een weekend thuis op Vosmeer.
Omdat een aantal inwoners in de buitenpolders de in de middag gegeven waarschuwing door papa die dijkgraaf was niet serieus had genomen, ging broer Rinus met Rinus Zwijters in de nacht deze bewoners nogmaals waarschuwen voor mogelijke wateroverlast.
Helaas was het water sneller dan hun auto en zijn zij beiden op deze waarschuwingstocht met nog 48 anderen in de gemeente Nieuw Vossemeer verdronken.
Doordat broer Rinus eerst begin maart in een bijna dichtgeslibte sloot werd terug gevonden, konden we toen pas afscheid van hem nemen. Wij, zijn ouders, zussen en broers, zijn hem nooit vergeten.
Herinnering aan mijn oom Wout
Verhaal nr: 426Een herinnering van Lau de Wit aan Waltherus Wilhelmus Maria Sprangers
Toegevoegd op 2009-05-01 15:25:02
Als kind bezochten we de boerderij van tante Jeanette en oom Wout. De pruimen waren er altijd erg groot en lekker. Oom Wout keerde op zondag 1 februari na de H.Mis over de dijk terug naar huis toen hij verrast werd door het water. Bij zijn begrafenis konden wij zelf door de ramp in Nieuw Vossemeer niet aanwezig zijn.
Tante Pietje
Verhaal nr: 425Een herinnering van Hans van der Maas aan Pieternella Hage-Pannekoek
Toegevoegd op 2009-04-29 13:15:59
Tante Pietje was de 3 jaar oudere zus van mijn moeder Adrie. Ze hadden als ouders Jan Pannekoek en Maatje van Kruiningen (was altijd gekleed in de Zuid-Bevelandse klederdracht). Ik kwam er als kind bijna dagelijks. Spelen met Leen, hun enige zoon. Ze woonden op een boerenspulletje in de Stelweg. Ik was er altijd welkom en herinner me haar als een lieve en zachtaardige vrouw. Wat je ook altijd bijblijft, is het enorme verdriet van de familie na het verlies van ome Pauw, tante Pietje en Leen, waar je als kind deelgenoot van was...
Mijn jeugdvriend
Verhaal nr: 424Een herinnering van Piet Vreeswijk aan Johannes Cornelis van Erkel
Toegevoegd op 2009-04-21 18:11:29
Johannes Cornelis (Hans) van Erkel was tot de ramp mijn jeugdvriend. Wij woonden beide aan de Battenoordsedijk, dicht bij Battenoord. Wij hadden een kleine boerderij en hij woonde in een arbeidershuis wat eigendom was van de boer van de boerderij Katendrecht.
Hij was de oudste uit een gezin van 4 kinderen. Zijn vader Frans van Erkel was boerenarbeider en zijn moeder Francina (Sien) de Munck was huisvrouw. Zijn oudste broertje was Cornelis (Kees) en daarna volgde Willem Jacob (Wim) en als jongste Adrianus (Adrie).
Wij waren altijd samen. Mede doordat er in de buurt geen andere kinderen waren. Vanaf heel jong speelden we met elkaar. We zaten ook samen op de lagere school in dezelfde klas en ook nog naast elkaar. We fietsten altijd samen naar huis.
We maakten in onze vrije tijd speurtochten door de polder en langs de buitendijk. Daar ontdekten we op onze manier geheimen in de natuur. We speurden bij laag water naar bot, nadat de botter zelf eerst langs het net had gelopen om zijn vangst op te halen. In de zomermaanden waren we in de vakantie veel te vinden aan de buitendijk.
Toen we wat ouder waren gingen we in onze vrije tijd bij de boeren werken om wat te verdienen. Na de lagere school gingen we beiden naar de ambachtsschool in Middelharnis, waar we de opleiding volgden voor machine bankwerker. Hans was een half jaar jonger dan ik. Hij was in december jarig en ik in april.
Op zaterdagavond waren we meestal bij elkaar. We gingen dan om de beurt naar elkaar toe. In de maand januari kwam hij steeds bij ons omdat ik een verwonding had aan mijn rechterbeen.
Op de zaterdagavond voor de ramp, 31 januari 1953, was Hans weer bij ons op bezoek. We hebben die avond samen met het damspel gespeeld en rond 10.00 uur ging Hans naar huis. We maakten de afspraak dat hij de volgende dag weer langs zou komen. Helaas heb ik hem nooit meer gezien. Hun gehele woning met al wat erbij hoorde is door de massale watervloed, die ontstond toen de dijk doorbrak tussen Hoek van Sint Jacob en Battenoord, van de dijk geveegd en het gehele gezin is verdronken.
Mijn moeder
Verhaal nr: 423Een herinnering van Teuntje de Haan aan Pieter de Haan
Toegevoegd op 2009-04-18 12:36:55
Herinnering aan de watersnood verteld door mijn moeder, Nieuwe Tonge, 1 februari 1953 Op de avond van 31 januari 1953 had papa brieven gepost in de brievenbus aan de Ring: “De pannen waaien van de daken, dit heb ik nog nooit meegemaakt”, zei hij bij thuiskomst; “het waait zó verschrikkelijk hard!”. We woonden tijdelijk in de pastorie van Nieuwe Tonge, daar had papa toestemming voor gekregen van het kerkbestuur. Hij was sinds 1952 gemeentearchitect van Oude en Nieuwe Tonge en er was op dat moment geen ander huis beschikbaar. De pastorie stond destijds leeg en toen we er in de zomer van 1952 kwamen, was er alleen gaslicht met kousjes, we hebben later met een elektriciteitsdraad van buitenaf stroom gekregen. Papa was toen we daar kwamen 32 en ik 31 jaar oud, Arnold werd die zomer in Nieuwe Tonge 5 en Teuntje (Tini) 3 jaar. Om 3 uur ’s nachts ging de bel: we sliepen vast, het was niet zo’n harde bel en het duurde even voor het geluid tot ons doordrong; papa ging naar beneden en toen hij terugkwam zei hij: “Er is gevaar voor de dijken, we moeten naar Battenoord om zandzakken te zetten.” Hij vertrok in de storm en ik keek hem na over de Ring tot ik hem niet meer zag: hij droeg een alpinopetje, lieslaarzen en zijn lange leren jas. Dat beeld blijft me altijd bij; dat is het laatste wat ik van hem gezien heb.
Telegram dat hij is gevonden
Verhaal nr: 422Een herinnering van Teuntje de Haan aan Pieter de Haan
Toegevoegd op 2009-04-18 12:24:06
Mijn moeder vertelde:
Papa is pas in april gevonden. Hij is door van Hofwegen geïdentificeerd en ik heb hem niet meer kunnen zien. Burgemeester van Dijk van Oude Tonge en burgemeester van Hofwegen van Nieuwe Tonge waren bij de begrafenis. In de volgepakte kleine voorkamer bij opa en oma zat ik tussen twee burgemeesters; de loden kist bleef in de auto. De kinderen, Arnold en jij, zijn er niet bij geweest. We vonden jullie te klein. Van Hofwegen heeft gesproken. Papa's broer oom Arnold sprak namens de familie en vertelde dat hij Piet nooit vergeten zou.
Telegram aan vrienden van mijn ouders
Bekendmaking van overlijden
Verhaal nr: 421Een herinnering van Teuntje de Haan aan Pieter de Haan
Toegevoegd op 2009-04-18 12:10:56
Mijn vader was enkele weken na de ramp nog niet gevonden. Na ontvangst van de brief van burgemeester van Hofwegen, besloot mijn moeder toch een officiëel overlijdensbericht te verzenden.
De verzonden rouwkaart
Brief van burgemeester van Hofwegen
Verhaal nr: 420Een herinnering van Teuntje de Haan aan Pieter de Haan
Toegevoegd op 2009-04-17 22:36:08
Later in februari ontving mijn moeder van burgemeester van Hofwegen deze brief op ons evacueeradres.
Brief met tranen