Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Momenten met mijn vader
Verhaal nr: 419Een herinnering van Teuntje de Haan aan Pieter de Haan
Toegevoegd op 2009-04-17 22:06:33
Toen ik wakker werd op 1 februari 1953, was papa al vertrokken. Hij was lid van de vrijwillige brandweer en werd 's nachts uit z'n bed gelicht om te helpen met reddingswerk in Battenoord. Hij heeft het niet overleefd.*
Hij was zo trots op zijn aanstelling, vanaf januari 1952, als gemeentearchitect van Oude- en Nieuwe Tonge. Toen hij begon was hij in pension in Nieuwe Tonge en woonden wij (mama, mijn broertje Arnold en ik), nog in Andelst in de Betuwe. Tot papa toestemming kreeg om met zijn gezin tijdelijk de al langere tijd leegstaande pastorie van Nieuwe Tonge te betrekken. We woonden er nog geen jaar toen de ramp kwam...
Ik was drie jaar en heb slechts enkele herinneringen aan mijn vader, allemaal uit de tijd dat we in Nieuwe Tonge woonden:
- Het is zomer en hij tilt tegels voor ons op in de tuin, om te laten zien dat er mieren onder wonen die eitjes op hun rug dragen.
- Hij houdt me vast zodat ik op Nero's rug paardje kan rijden (Nero was onze zwarte setter).
- Hij is op jacht geweest en is eend aan het plukken; ik zit met bungelende beentjes ernaast op het aanrecht in de bijkeuken en we zingen samen uit volle borst liedjes.
- Hij stampt op het ijs om te kijken of het sterk genoeg is. Ik zie zijn rug terwijl hij ons op het sleetje over het ijs van de Ring trekt, met om z'n nek een witte shawl. Arnold en ik hebben ook zo'n shawl om, door mama gebreid van schapenwol.
- 's Morgens spelen glijbaantje met hem in het grote bed van onze ouders.
Mijn vader is lang vermist geweest en is in april 1953 gevonden en in Bleskensgraaf, waar hij opgroeide, begraven. Ik heb hem erg gemist.
* Zie hoofdstuk 'Fataal advies in Battenoord' blz. 99 in het boek 'De Ramp - een reconstructie' van Kees Slager.
Na de watersnood samengestelde gezinsfoto
matrassen
Verhaal nr: 418Een herinnering van Marleen Turner aan Jacomina Jannetje Wandel-Nederhand
Toegevoegd op 2009-04-01 14:48:14
Mijn moeder herinnert zich dat opoe Wandel door haar kinderen naar de zolder was gebracht zodat het water haar niet kon bereiken. Ze werd later levenloos aangetroffen bovenop een grote stapel matrassen waarop zij neergelegd was door haar kinderen om haar redding af te wachten. De zolder helaas brak los van het huis, dreef weg en toen vond men haar op al die matrassen. De zolder was naar de overkant van de (provinciale) weg gedreven.
vervroegd verjaardag vieren van moeder
Verhaal nr: 417Een herinnering van Marleen Turner aan Leendert Wandel
Toegevoegd op 2009-04-01 14:38:13
Dit verhaal heb ik opgetekend uit de mond van mijn moeder. Ome Leen en zijn vrouw tante Dien (Wandel-Corstanje, Dingena) besloten om de verjaardag van moeder (Jacomina Jannetje Wandel-Nederhand) eerder te vieren omdat er op de verjaardag zelf werk aan de (wegenbouw)-winkel was in Velp-Gld. Zij reisden af per auto vanuit Oosterbeek naar Nieuwerkerk en zijn nooit weergekeerd.....
De moeder van mijn moeder (oma uit Velp dus) zou ook meegereden zijn, maar zij voelde zich niet lekker en bleef thuis.
opoe Wandel
Verhaal nr: 416Een herinnering van Marleen Turner aan Jacomina Jannetje Wandel-Nederhand
Toegevoegd op 2009-03-27 21:41:16
Dierbare herinneringen aan de logeerpartijen met mijn moeder in het huis met de bedsteden bij opoe in Nieuwerkerk. De bedsteedeuren gingen dicht bij het slapengaan en dan was het donker, alleen een beetje licht door een uitgesneden hartvorm gaf wat troost. Opoe droeg klederdracht. De familie moest om mij lachen, want ik las hen voor uit een boek dat ik op de kop hield, ik was pas 3 jaar oud (geb. 1949) en kon nog niet lezen. Ik droeg een zonnebril en zat op een stoof en las voor. Mijn oma (opoe's dochter) was op een dag heel erg verdrietig en streng tegen mij. Ik moest absoluut mijn mond houden, de radio stond de hele dag aan en oma en mijn familie leefden in een enorme angst om hun familie in Zeeland. Later bleek dat er 11 naaste familieleden waren verdronken. Mijn moeder is nu 85 en heeft zeer recentelijk aan mij verteld dat oma nooit over haar verdriet is heengekomen.
Brief van Laurien Hoogerland
Verhaal nr: 415Een herinnering van Coba Schiettekatte-de Bil aan Laurina Hoogerland
Toegevoegd op 2009-03-24 22:51:00
Dit is een briefje van Laurien Hoogerland uit de Weststraat. Ik woonde toen bijna naast haar, zij schreef dit aan me toen ik logeerde bij mijn oom en tante in Medemblik. Zondagsmiddags waren we vaak bij elkaar om te spelen. Helaas is ze ook verdronken. Het briefje is geschreven ca. 1946 -1947. Ik bewaar het nog steeds.
Het huisje van mijn opoe
Verhaal nr: 414Een herinnering van Frans van Damme aan Dina van Damme-Caan
Toegevoegd op 2009-03-24 09:44:09
Mijn lieve zus Mina
Verhaal nr: 413Een herinnering van Francien den Otter aan Willemina Cornelia Fransina Sijrier
Toegevoegd op 2009-03-24 09:26:24
Ik sliep met mijn zus op zolder, waar mijn vader een kamertje had gemaakt voor ons. De deuren hingen niet allemaal recht. Mina en ik scheelden 3 jaar met elkaar; zij was 16 jaar tijdens de ramp, ik 13. Op zondagochtend werden we altijd vanzelf wakker van de geur van worst, die mijn moeder dan bakte. Heerlijk rook dat. Deze zondagochtend werden wij rond half 8 wakker van stemmen. Mijn oom stond in de woonkamer en vertelde ons dat we snel naar het dorp moesten gaan, want het water kwam eraan. Wij woonden onder aan de rand van Nieuwerkerk. Toen we wat spullen wilde pakken en uit de ramen keken, stond het water plotseling al halverwege het raam. Dus greep mijn moeder wat eten en vluchtten we naar de zolder. Daar lag ik samen met mijn zus en mijn broertje van 1,5 jaar in bed. Daarna is het snel gegaan; toen de tweede vloed kwam begon ook de zolder vol water te stromen. We moesten het dak op. Mijn vader heeft het Onze Vader nog gebeden. Samen met Mina heb ik mijn broertje op zijn rug gebonden met doeken. Eenmaal op het dak duurde het niet lang voordat het dak in tweeën brak. Zo belandde ik tussen drijfhout in de bomen. Mijn zus greep zich vast aan een stuk en is zo door het water een andere kant heen gesleurd. Die stroming was zo ontzettend sterk. Mina had geen boomgaard als redding en is verdronken. Ik herinner me haar als een hardwerkende, vrolijke zus. Ze was al van school af en werkte in de zomer bij mijn vader op het land. In de winter was ze thuis en hielp mijn moeder mee. Ze was een soort tweede moeder voor mijn broertje, daar was ik altijd wel een beetje jaloers op. Het gemis van haar en het verdriet voor mijn ouders is groot. Mina is 16 jaar geworden.
Mijn lievelingsoom
Verhaal nr: 412Een herinnering van Corrie van der Hulle-Boogerd aan Adriaan Pannekoek
Toegevoegd op 2009-03-24 09:18:43
Oom Adrie was mijn lievelingsoom. Het was een broer van mijn moeder. Hij was getrouwd met tante Jaone. De sfeer in huis bij oom Adrie was warmer dan bij ons thuis. Zelf hadden ze geen kinderen. Tante Jaone is wel zwanger geweest, maar het kindje is doodgeboren. Ze hadden al veel kleertjes en andere dingen in huis. Toen ik zelf in verwachting was van mijn zoon, heb ik die kleertjes gekregen. Oom Adrie is in november pas gevonden. Hij is 46 jaar geworden.
Ouwerkerkers
Verhaal nr: 411Een herinnering van Corrie van der Hulle-Boogerd aan Adriana Johanna Kodde-Rijnberg
Toegevoegd op 2009-03-24 09:17:25
Met haar man Jan woonde Adriana op de Molenweg, Jan was de molenaar. Het was een leuk stel om te zien. Ze waren erg ondernemend. Aan veel activiteiten in het dorp deden zij mee. Ze hebben veel gedaan om ‘Ouwerkerker’ te worden, want ze kwamen niet van het eiland. Samen met Jan is Adriana verdronken. Ze is 28 jaar geworden.
Pauw
Verhaal nr: 410Een herinnering van Corrie van der Hulle-Boogerd aan Paulus Marinus Hage
Toegevoegd op 2009-03-24 09:14:49
Paul werd altijd Pauw genoemd. Hij was getrouwd met Pie. Pie was een nicht van me, een zus van tante Adrie. Samen hadden ze een zoontje, Leen. Hij was net 10 geworden. Pauw was erg muzikaal. Kleine Leen ook, die ging zelfs al mee naar de muziek. Helaas zijn ze alle drie verdronken. Pauw is 39 jaar geworden.