Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Meester Swenne
Verhaal nr: 409Een herinnering van Corrie van der Hulle-Boogerd aan Cornelis Adrianus Swenne
Toegevoegd op 2009-03-24 09:13:30
Kees was mijn oude meester Swenne van de lagere school. Hij was dirigent van ‘Nieuw Leven’ en heel erg muzikaal. Ook was hij de componist van het Schouws Volkslied. Hij was in zoveel dingen geïnteresseerd en hij gaf dan ook boeiend les. Meester Swenne wás Ouwerkerk! Hij is samen met zijn vrouw en zoon op de Straatweg verdronken. Het gezin had in de oorlog al een zoon verloren. Meester Swenne moet in 1880 geboren zijn, dat heeft hij wel eens verteld en dat heb ik altijd onthouden. Hij is 73 jaar geworden.
Kintje
Verhaal nr: 408Een herinnering van Lenie Ike-Verboom aan Kintje Simons-Dijkstra
Toegevoegd op 2009-03-24 09:07:05
Kintje woonde in een woonwagen samen met haar man en vier kinderen vlak naast ons huis. De zaterdag van de ramp stormde en waaide het zo hard, dat ze niet in de wagen durfde te blijven. Samen met haar kinderen is ze bij ons komen schuilen. We zaten nu met z’n tienen in ons huis. Daarna is het snel gegaan. Toen een boot die achter ons huis in het water lag door de dijk sloeg, ontstond er een gat en kreeg het water vrij spel. De boot had de helft van ons huis weggeslagen. Kintje is met haar vier jonge kinderen verdronken. Ze is 32 jaar geworden.
Moeder
Verhaal nr: 407Een herinnering van Lenie Ike-Verboom aan Jacoba Janna Verboom-den Boer
Toegevoegd op 2009-03-24 09:05:17
Mijn moeder had een havencafeetje voor schippers. Wanneer er veel op het land gewerkt moest worden aan de aardappels en suikerbieten was het er ook altijd erg druk. Ik mocht soms wel spelen in het café, maar niet als er klanten waren. Mijn moeder was een hardwerkende vrouw. Thuis hadden we niet veel, maar we waren tevreden. ‘Als je wil spelen, dan ga je maar breien’, zei ze. Zo kwam het dat ik al vroeg mijn eigen sokken aan het breien was. We hadden één pop, die mijn zusje en ik moesten delen. Ik hielp mijn moeder veel mee in huis. Ze is 46 jaar geworden.
Vader
Verhaal nr: 406Een herinnering van Lenie Ike-Verboom aan Cornelis Verboom
Toegevoegd op 2009-03-24 09:03:40
Ik herinner mijn ouders als hardwerkend. Mijn vader was havenmeester. Ik mocht ’s avonds vaak met hem mee om de lamp bij de dijk aan te steken. Hij wist veel van het water. Op de zaterdag van de ramp zei hij tegen mijn moeder: “Jacoba, de kleur van het water staat me niet aan.” Wat hij daarmee bedoelde heb ik nooit kunnen vragen. Misschien rook hij onraad. Voor de zekerheid wilden mijn ouders belangrijke spullen naar zolder brengen. Maar zover kwam het niet, het water begon al binnen te stromen. Van mijn vader moesten we hand in hand op de trap gaan staan. Zo staan we hoger dan het water, moet hij misschien gedacht hebben. Toen een boot die achter ons huis in het water lag, plotseling door de dijk sloeg, werd de helft van ons huis weggeslagen. In een keer was ik mijn vader, moeder en zusje kwijt. Mijn vader is 48 jaar geworden.
ter herinnering aan Leentje
Verhaal nr: 405Een herinnering van Nico Kooijman aan Leendert Jozias Kooijman
Toegevoegd op 2009-03-23 18:37:58
Bij ons thuis hing een fotootje aan de muur van de kamer. Als ik aan mijn ouders of oudere broers of zussen vroeg wie is dat jochie op deze foto, kreeg ik altijd te horen:
"dat vertellen we jou wel als je groter bent." Dat gaf een gevoel van nieuwsgierigheid. Uiteindelijk kreeg ik het te horen: dat is een halfbroertje van jou, die verdronken is met de ramp. Vader was in 1949 al weduwnaar en in 1953 is zijn enig zoontje verdronken… Drie neefjes zijn ook verdronken. Boerderij van pa weg, en al het vee verdronken. Niets van over. Pa had helemaal niets meer! Na de ramp van 53 is pa, J.H. Kooijman opnieuw getrouwd met P. Verheul Uit dit huwelijk zijn meerdere kinderen geboren.
De Watersnood
Verhaal nr: 404Een herinnering van Aad Kik aan Jan Jacobus Kik
Toegevoegd op 2009-03-10 14:52:37
De Watersnood
"Ach, Heer",Bewaarder van ons leven,
Waarom hebt Gij mij eerst drie kindertjes gegeven?
En naamt Gij ze weer terug met een slag,
Op die noodlottige 1ste Februari-dag?
Als moeder droeg ik ze eens onder mijn hart,
stil droeg ik leed en smart.
Wat was de blijdschap dan ontzettend groot,
wanneer je het kindje voor 't eerst in je armen sloot.
De eerste, een jongetje met blauwe ogen.
Wat stond ik dikwijls over dat wiegje gebogen,
De tweede, wederom een zoon, mijn hartedief.
De derde een meisje, zo onuitsprekelijk mooi en lief.
En toch hebt Gij ze me eerst gegeven,
En Gij naamt ze terug uit het leven.
Niets helpt ons te vragen: "Waarom nu en hoe"?
Leer mij vragen:"Ach Heere, waartoe"?
Zusje stierf het eerst, slechts een half jaartje oud.
Toen de oudste, hij zei:"'k Heb op God vertrouwd".
Hij was niet benauwd om zo jong reeds heen te gaan.
Zei nog: "Dag Mamma" en toen was 't gedaan.
Toen ging ook de middelste heen,
en.....,liet God ons samen alleen.
Mijn man en ik tesamen in smart.
De Heere erbarme zich over mijn arme moederhart.
Toch, we moeten verder door 't leven.
Gij hebt ons een taak gegeven.
Wij moeten leren berusten en mogen niet klagen.
Helpt Gij ons dan dit zware verlies te dragen!
En heb ik het moeilijk en kan ik niet meer,
Leer mij knielen en bidden, keer op keer.
Moeders! Bidt gij dan samen met mij,
Voor allen, die zo zwaar getroffen zijn!
L.K
Dit gedicht is beschikbaar gesteld door Aad Kik uit Zierikzee. Zijn ouders, Jacobus en Lena Kik uit Nieuwerkerk verloren in de rampnacht tijdens een barre tocht op het dak alle drie hun kinderen. Adrianus Kik, geboren 08-06-1946 oud 6 jaar Jan Jacobus Kik, geboren 03-06-1949 oud 3 jaar Jozina Cornelia Kik, geboren 05-07-1952 oud ½ jaar. Moeder Lena Kik schreef het gedicht. Na de ramp kregen de ouders van Aad weer drie kinderen, die dezelfde namen dragen. De oudste van hen, Aad, geboren op 27-02-1954, dus net een jaar na de ramp, stelde ons het gedicht beschikbaar.
De Watersnood
Verhaal nr: 403Een herinnering van Aad Kik aan Jozina Cornelia Kik
Toegevoegd op 2009-03-10 14:52:37
De Watersnood
"Ach, Heer",Bewaarder van ons leven,
Waarom hebt Gij mij eerst drie kindertjes gegeven?
En naamt Gij ze weer terug met een slag,
Op die noodlottige 1ste Februari-dag?
Als moeder droeg ik ze eens onder mijn hart,
stil droeg ik leed en smart.
Wat was de blijdschap dan ontzettend groot,
wanneer je het kindje voor 't eerst in je armen sloot.
De eerste, een jongetje met blauwe ogen.
Wat stond ik dikwijls over dat wiegje gebogen,
De tweede, wederom een zoon, mijn hartedief.
De derde een meisje, zo onuitsprekelijk mooi en lief.
En toch hebt Gij ze me eerst gegeven,
En Gij naamt ze terug uit het leven.
Niets helpt ons te vragen: "Waarom nu en hoe"?
Leer mij vragen:"Ach Heere, waartoe"?
Zusje stierf het eerst, slechts een half jaartje oud.
Toen de oudste, hij zei:"'k Heb op God vertrouwd".
Hij was niet benauwd om zo jong reeds heen te gaan.
Zei nog: "Dag Mamma" en toen was 't gedaan.
Toen ging ook de middelste heen,
en.....,liet God ons samen alleen.
Mijn man en ik tesamen in smart.
De Heere erbarme zich over mijn arme moederhart.
Toch, we moeten verder door 't leven.
Gij hebt ons een taak gegeven.
Wij moeten leren berusten en mogen niet klagen.
Helpt Gij ons dan dit zware verlies te dragen!
En heb ik het moeilijk en kan ik niet meer,
Leer mij knielen en bidden, keer op keer.
Moeders! Bidt gij dan samen met mij,
Voor allen, die zo zwaar getroffen zijn!
L.K
Dit gedicht is beschikbaar gesteld door Aad Kik uit Zierikzee. Zijn ouders, Jacobus en Lena Kik uit Nieuwerkerk verloren in de rampnacht tijdens een barre tocht op het dak alle drie hun kinderen. Adrianus Kik, geboren 08-06-1946 oud 6 jaar Jan Jacobus Kik, geboren 03-06-1949 oud 3 jaar Jozina Cornelia Kik, geboren 05-07-1952 oud ½ jaar. Moeder Lena Kik schreef het gedicht. Na de ramp kregen de ouders van Aad weer drie kinderen, die dezelfde namen dragen. De oudste van hen, Aad, geboren op 27-02-1954, dus net een jaar na de ramp, stelde ons het gedicht beschikbaar.
De Watersnood
Verhaal nr: 402Een herinnering van Aad Kik aan Adrianus Kik
Toegevoegd op 2009-03-10 14:36:24
De Watersnood
"Ach, Heer",Bewaarder van ons leven,
Waarom hebt Gij mij eerst drie kindertjes gegeven?
En naamt Gij ze weer terug met een slag,
Op die noodlottige 1ste Februari-dag?
Als moeder droeg ik ze eens onder mijn hart,
stil droeg ik leed en smart.
Wat was de blijdschap dan ontzettend groot,
wanneer je het kindje voor 't eerst in je armen sloot.
De eerste, een jongetje met blauwe ogen.
Wat stond ik dikwijls over dat wiegje gebogen,
De tweede, wederom een zoon, mijn hartedief.
De derde een meisje, zo onuitsprekelijk mooi en lief.
En toch hebt Gij ze me eerst gegeven,
En Gij naamt ze terug uit het leven.
Niets helpt ons te vragen: "Waarom nu en hoe"?
Leer mij vragen:"Ach Heere, waartoe"?
Zusje stierf het eerst, slechts een half jaartje oud.
Toen de oudste, hij zei:"'k Heb op God vertrouwd".
Hij was niet benauwd om zo jong reeds heen te gaan.
Zei nog: "Dag Mamma" en toen was 't gedaan.
Toen ging ook de middelste heen,
en.....,liet God ons samen alleen.
Mijn man en ik tesamen in smart.
De Heere erbarme zich over mijn arme moederhart.
Toch, we moeten verder door 't leven.
Gij hebt ons een taak gegeven.
Wij moeten leren berusten en mogen niet klagen.
Helpt Gij ons dan dit zware verlies te dragen!
En heb ik het moeilijk en kan ik niet meer,
Leer mij knielen en bidden, keer op keer.
Moeders! Bidt gij dan samen met mij,
Voor allen, die zo zwaar getroffen zijn!
L.K
Dit gedicht is beschikbaar gesteld door Aad Kik uit Zierikzee. Zijn ouders, Jacobus en Lena Kik uit Nieuwerkerk verloren in de rampnacht tijdens een barre tocht op het dak alle drie hun kinderen. Adrianus Kik, geboren 08-06-1946 oud 6 jaar Jan Jacobus Kik, geboren 03-06-1949 oud 3 jaar Jozina Cornelia Kik, geboren 05-07-1952 oud ½ jaar. Moeder Lena Kik schreef het gedicht. Na de ramp kregen de ouders van Aad weer drie kinderen, die dezelfde namen dragen. De oudste van hen, Aad, geboren op 27-02-1954, dus net een jaar na de ramp, stelde ons het gedicht beschikbaar.
Opoe
Verhaal nr: 401Een herinnering van Frans van Damme aan Dina van Damme-Caan
Toegevoegd op 2009-03-10 11:03:37
Mijn opoe was vroeg weduwe en bleef met zes kinderen achter. Ze had een kruidenierswinkeltje. Ten tijde van de ramp woonde ze samen met tante Jaan, die de winkel overgenomen had. Opoe was streng, maar rechtvaardig. Op zondag na de kerk kwam de hele familie koffiedrinken bij haar en tante Jaan. Dat vond ik altijd gezellig als kleine jongen. Ik mocht dan graag ‘winkeltje’ gaan spelen. Voor haar 75ste verjaardag in november 1952 was de hele familie er om feest te vieren. We aten een broodmaaltijd met bolussen en een tulband. Er was wijn en bowl. In die tijd was dat echt feest. Je kon haar heel erg blij maken door met de hele familie bij elkaar te komen. Opoe is in haar bedstee verdronken. Ze sliep beneden. Tante Jaan sliep boven, en is waarschijnlijk door opoe’s geroep naar beneden gekomen. Opoe is 75 jaar geworden.
Opoe
Tante Jaan
Verhaal nr: 400Een herinnering van Frans van Damme aan Adriana van Damme
Toegevoegd op 2009-03-10 11:00:41
Tante Jaan woonde samen met haar moeder, mijn opoe, in Wolphaartsdijk. Ze had de kruidenierswinkel van opoe overgenomen. Mijn tante was een harde werker, plichtsgetrouw en heel erg klantvriendelijk. Ze had een goede klantenkring. Toen tante Jaan nog langs de huizen ging trok ze de polders in met haar bolderkar om mensen van spullen te voorzien. Toen dat ophield kwamen alle klanten naar het winkeltje om boodschappen te halen. Haar winkeltenue was een lange khaki kleurige kamerjas. Die had ze altijd aan. Iedere zaterdagmiddag zat heel de winkel vol met boerenvrouwtjes, om de boodschappen voor de week te halen. Jaan maakte de boodschappen klaar. Het was dan altijd heel druk en gezellig bij opoe en haar. Mijn tante gaf leiding op de zondagschool. De avond voor ze verdronk was er nog een vergadering bij haar thuis. Ook kon ze heel mooi zingen. Af en toe zong ze wel eens solo in de kerk, ze had een heel heldere sopraan. Met Kerst of met Pasen zong ze soms vanaf het orgel in de kerk. Ik zat dan naast opoe in de kerkbanken. Ze is verdronken toen ze beneden bij opoe stond en niet meer terug naar boven kon. Tante Jaan is 33 jaar geworden.
Tante Jaan