Alle herinneringen, omgekeerd chronologisch gesorteerd
10 herinneringen per paginaGa naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
Ga naar personen lijst
Je bent niet ingelogged (login)
De Watersnood
Verhaal nr: 404Een herinnering van Aad Kik aan Jan Jacobus Kik
Toegevoegd op 2009-03-10 14:52:37
De Watersnood
"Ach, Heer",Bewaarder van ons leven,
Waarom hebt Gij mij eerst drie kindertjes gegeven?
En naamt Gij ze weer terug met een slag,
Op die noodlottige 1ste Februari-dag?
Als moeder droeg ik ze eens onder mijn hart,
stil droeg ik leed en smart.
Wat was de blijdschap dan ontzettend groot,
wanneer je het kindje voor 't eerst in je armen sloot.
De eerste, een jongetje met blauwe ogen.
Wat stond ik dikwijls over dat wiegje gebogen,
De tweede, wederom een zoon, mijn hartedief.
De derde een meisje, zo onuitsprekelijk mooi en lief.
En toch hebt Gij ze me eerst gegeven,
En Gij naamt ze terug uit het leven.
Niets helpt ons te vragen: "Waarom nu en hoe"?
Leer mij vragen:"Ach Heere, waartoe"?
Zusje stierf het eerst, slechts een half jaartje oud.
Toen de oudste, hij zei:"'k Heb op God vertrouwd".
Hij was niet benauwd om zo jong reeds heen te gaan.
Zei nog: "Dag Mamma" en toen was 't gedaan.
Toen ging ook de middelste heen,
en.....,liet God ons samen alleen.
Mijn man en ik tesamen in smart.
De Heere erbarme zich over mijn arme moederhart.
Toch, we moeten verder door 't leven.
Gij hebt ons een taak gegeven.
Wij moeten leren berusten en mogen niet klagen.
Helpt Gij ons dan dit zware verlies te dragen!
En heb ik het moeilijk en kan ik niet meer,
Leer mij knielen en bidden, keer op keer.
Moeders! Bidt gij dan samen met mij,
Voor allen, die zo zwaar getroffen zijn!
L.K
Dit gedicht is beschikbaar gesteld door Aad Kik uit Zierikzee. Zijn ouders, Jacobus en Lena Kik uit Nieuwerkerk verloren in de rampnacht tijdens een barre tocht op het dak alle drie hun kinderen. Adrianus Kik, geboren 08-06-1946 oud 6 jaar Jan Jacobus Kik, geboren 03-06-1949 oud 3 jaar Jozina Cornelia Kik, geboren 05-07-1952 oud ½ jaar. Moeder Lena Kik schreef het gedicht. Na de ramp kregen de ouders van Aad weer drie kinderen, die dezelfde namen dragen. De oudste van hen, Aad, geboren op 27-02-1954, dus net een jaar na de ramp, stelde ons het gedicht beschikbaar.
De Watersnood
Verhaal nr: 403Een herinnering van Aad Kik aan Jozina Cornelia Kik
Toegevoegd op 2009-03-10 14:52:37
De Watersnood
"Ach, Heer",Bewaarder van ons leven,
Waarom hebt Gij mij eerst drie kindertjes gegeven?
En naamt Gij ze weer terug met een slag,
Op die noodlottige 1ste Februari-dag?
Als moeder droeg ik ze eens onder mijn hart,
stil droeg ik leed en smart.
Wat was de blijdschap dan ontzettend groot,
wanneer je het kindje voor 't eerst in je armen sloot.
De eerste, een jongetje met blauwe ogen.
Wat stond ik dikwijls over dat wiegje gebogen,
De tweede, wederom een zoon, mijn hartedief.
De derde een meisje, zo onuitsprekelijk mooi en lief.
En toch hebt Gij ze me eerst gegeven,
En Gij naamt ze terug uit het leven.
Niets helpt ons te vragen: "Waarom nu en hoe"?
Leer mij vragen:"Ach Heere, waartoe"?
Zusje stierf het eerst, slechts een half jaartje oud.
Toen de oudste, hij zei:"'k Heb op God vertrouwd".
Hij was niet benauwd om zo jong reeds heen te gaan.
Zei nog: "Dag Mamma" en toen was 't gedaan.
Toen ging ook de middelste heen,
en.....,liet God ons samen alleen.
Mijn man en ik tesamen in smart.
De Heere erbarme zich over mijn arme moederhart.
Toch, we moeten verder door 't leven.
Gij hebt ons een taak gegeven.
Wij moeten leren berusten en mogen niet klagen.
Helpt Gij ons dan dit zware verlies te dragen!
En heb ik het moeilijk en kan ik niet meer,
Leer mij knielen en bidden, keer op keer.
Moeders! Bidt gij dan samen met mij,
Voor allen, die zo zwaar getroffen zijn!
L.K
Dit gedicht is beschikbaar gesteld door Aad Kik uit Zierikzee. Zijn ouders, Jacobus en Lena Kik uit Nieuwerkerk verloren in de rampnacht tijdens een barre tocht op het dak alle drie hun kinderen. Adrianus Kik, geboren 08-06-1946 oud 6 jaar Jan Jacobus Kik, geboren 03-06-1949 oud 3 jaar Jozina Cornelia Kik, geboren 05-07-1952 oud ½ jaar. Moeder Lena Kik schreef het gedicht. Na de ramp kregen de ouders van Aad weer drie kinderen, die dezelfde namen dragen. De oudste van hen, Aad, geboren op 27-02-1954, dus net een jaar na de ramp, stelde ons het gedicht beschikbaar.
De Watersnood
Verhaal nr: 402Een herinnering van Aad Kik aan Adrianus Kik
Toegevoegd op 2009-03-10 14:36:24
De Watersnood
"Ach, Heer",Bewaarder van ons leven,
Waarom hebt Gij mij eerst drie kindertjes gegeven?
En naamt Gij ze weer terug met een slag,
Op die noodlottige 1ste Februari-dag?
Als moeder droeg ik ze eens onder mijn hart,
stil droeg ik leed en smart.
Wat was de blijdschap dan ontzettend groot,
wanneer je het kindje voor 't eerst in je armen sloot.
De eerste, een jongetje met blauwe ogen.
Wat stond ik dikwijls over dat wiegje gebogen,
De tweede, wederom een zoon, mijn hartedief.
De derde een meisje, zo onuitsprekelijk mooi en lief.
En toch hebt Gij ze me eerst gegeven,
En Gij naamt ze terug uit het leven.
Niets helpt ons te vragen: "Waarom nu en hoe"?
Leer mij vragen:"Ach Heere, waartoe"?
Zusje stierf het eerst, slechts een half jaartje oud.
Toen de oudste, hij zei:"'k Heb op God vertrouwd".
Hij was niet benauwd om zo jong reeds heen te gaan.
Zei nog: "Dag Mamma" en toen was 't gedaan.
Toen ging ook de middelste heen,
en.....,liet God ons samen alleen.
Mijn man en ik tesamen in smart.
De Heere erbarme zich over mijn arme moederhart.
Toch, we moeten verder door 't leven.
Gij hebt ons een taak gegeven.
Wij moeten leren berusten en mogen niet klagen.
Helpt Gij ons dan dit zware verlies te dragen!
En heb ik het moeilijk en kan ik niet meer,
Leer mij knielen en bidden, keer op keer.
Moeders! Bidt gij dan samen met mij,
Voor allen, die zo zwaar getroffen zijn!
L.K
Dit gedicht is beschikbaar gesteld door Aad Kik uit Zierikzee. Zijn ouders, Jacobus en Lena Kik uit Nieuwerkerk verloren in de rampnacht tijdens een barre tocht op het dak alle drie hun kinderen. Adrianus Kik, geboren 08-06-1946 oud 6 jaar Jan Jacobus Kik, geboren 03-06-1949 oud 3 jaar Jozina Cornelia Kik, geboren 05-07-1952 oud ½ jaar. Moeder Lena Kik schreef het gedicht. Na de ramp kregen de ouders van Aad weer drie kinderen, die dezelfde namen dragen. De oudste van hen, Aad, geboren op 27-02-1954, dus net een jaar na de ramp, stelde ons het gedicht beschikbaar.
Opoe
Verhaal nr: 401Een herinnering van Frans van Damme aan Dina van Damme-Caan
Toegevoegd op 2009-03-10 11:03:37
Mijn opoe was vroeg weduwe en bleef met zes kinderen achter. Ze had een kruidenierswinkeltje. Ten tijde van de ramp woonde ze samen met tante Jaan, die de winkel overgenomen had. Opoe was streng, maar rechtvaardig. Op zondag na de kerk kwam de hele familie koffiedrinken bij haar en tante Jaan. Dat vond ik altijd gezellig als kleine jongen. Ik mocht dan graag ‘winkeltje’ gaan spelen. Voor haar 75ste verjaardag in november 1952 was de hele familie er om feest te vieren. We aten een broodmaaltijd met bolussen en een tulband. Er was wijn en bowl. In die tijd was dat echt feest. Je kon haar heel erg blij maken door met de hele familie bij elkaar te komen. Opoe is in haar bedstee verdronken. Ze sliep beneden. Tante Jaan sliep boven, en is waarschijnlijk door opoe’s geroep naar beneden gekomen. Opoe is 75 jaar geworden.
Opoe
Tante Jaan
Verhaal nr: 400Een herinnering van Frans van Damme aan Adriana van Damme
Toegevoegd op 2009-03-10 11:00:41
Tante Jaan woonde samen met haar moeder, mijn opoe, in Wolphaartsdijk. Ze had de kruidenierswinkel van opoe overgenomen. Mijn tante was een harde werker, plichtsgetrouw en heel erg klantvriendelijk. Ze had een goede klantenkring. Toen tante Jaan nog langs de huizen ging trok ze de polders in met haar bolderkar om mensen van spullen te voorzien. Toen dat ophield kwamen alle klanten naar het winkeltje om boodschappen te halen. Haar winkeltenue was een lange khaki kleurige kamerjas. Die had ze altijd aan. Iedere zaterdagmiddag zat heel de winkel vol met boerenvrouwtjes, om de boodschappen voor de week te halen. Jaan maakte de boodschappen klaar. Het was dan altijd heel druk en gezellig bij opoe en haar. Mijn tante gaf leiding op de zondagschool. De avond voor ze verdronk was er nog een vergadering bij haar thuis. Ook kon ze heel mooi zingen. Af en toe zong ze wel eens solo in de kerk, ze had een heel heldere sopraan. Met Kerst of met Pasen zong ze soms vanaf het orgel in de kerk. Ik zat dan naast opoe in de kerkbanken. Ze is verdronken toen ze beneden bij opoe stond en niet meer terug naar boven kon. Tante Jaan is 33 jaar geworden.
Tante Jaan
Verhaal nr: 399
Een herinnering van Cobie Aalbregtse aan Johannis Aalbregtse
Toegevoegd op 2009-03-05 09:59:49
onze ouders op de laatste verjaardag van mijn vader 19 december 1952
Een herinnering van Cobie Aalbregtse aan Johannis Aalbregtse
Toegevoegd op 2009-03-05 09:59:49
onze ouders op de laatste verjaardag van mijn vader 19 december 1952
Mijn herinnering aan Adri en Corrie van Strien
Verhaal nr: 398Een herinnering van Cornelia Viergever-Legemaate aan Adriaantje van Strien
Toegevoegd op 2009-03-05 09:27:03
Mijn nichtje Adri van Strien was met de ramp 17 jaar en zou in maart 18 worden. Ze was niet alleen mijn nichtje maar ook mijn vriendin. We zagen elkaar op de catechisatie, en op zaterdagavond in de stad op het havenplein, daar liepen we rondjes over Appelmarkt, Dam en de Mol. En dan een zakje friet kopen in het Visslop. Ook op zondag zagen we elkaar na kerktijd en kwamen dan bij elkaar thuis. We hadden allebei een jongen uit hetzelfde gezin, dus gingen we vaak met elkaar om. Adri was niet erg sterk, ze had als kind in een tentje gelegen, dat noemden ze zo. Het was een houten hokje, aan een kant open, dat naar de zon en uit de wind gedraaid kon worden. Adri had TBC en heeft maanden in het tentje gelegen. Het was een stil, wat teruggetrokken meisje, heel lief en zachtaardig. Haar zusje Corrie was anders. Veel levendiger, vlotter en drukker. Zij was met de ramp 15 jaar. De zusjes konden goed met elkaar overweg, ondanks het verschil in karakter. Corrie ging naar de huishoudschool en Adrie was op de naaischool. Adri was veel thuis en hielp als oudste van het gezin veel in de huishouding. Met deze bijdrage hoop ik de herinnering aan deze jonge meisjes levend te houden.
Johannis van Kempen; vader van 5 kinderen
Verhaal nr: 397Een herinnering van admin aan Johannis van Kempen
Toegevoegd op 2009-03-04 21:42:15
Johannis van Kempen wilde een dorsmachine binnendijks halen toen de vloedgolf kwam. Hij was getrouwd met Maatje Verburg en had 5 kinderen: Paul, Joop, Ria, Anton en Arie.
Oom kees
Verhaal nr: 396Een herinnering van Cees C.Legemate aan Kornelis van Strien
Toegevoegd op 2009-02-28 08:57:34
Herinneringen aan C van Strien. Door C. Legemate.
Cornelis van Strien was getrouwd met Tannetje Legemaate. Oom Kees woonde op Kapelle bij Nieuwerkerk, tante Tan in de Brasweg te Kerkwerve en kwam uit een gezin van 13 kinderen. Ze hadden elkaar leren kennen op een zendingsdag. Dat was voor jongelui ideaal om elkaar te ontmoeten. Dit was dikwijls een samenkomst in het bos of open veld in Schuddebeurs. Ze trouwden en gingen wonen in een huis bij het “diepe gat” in Ouwerkerk. Ze kregen daar 3 kinderen en verhuisden naar de boerderij van zijn vader. Deze had hulp nodig want zijn vrouw was overleden. Nu woonden ze in de Loensweg waar ook de jongste zoon Jan is geboren. Ze hadden een één-paards bedrijf en door wat werken bij een ander verdienden ze zo de kost. Als jongen ben ik er meerdere keren geweest. Ook reed ik wel mee als oom Kees met paard en wagen naar de stad met suikerbieten reed in de oorlog. De tram was dan op Kapelle voor suikerbieten dicht. Even na de oorlog is grootmoeder omoe Legemate in Papendrecht overleden. Zij is uit ons huis in Zierikzee begraven op Kerkwerve, we reden op koninginnedag 31 aug met koetsjes over de oude haven waar ze aan het boegspriet lopen waren. Mijn broer Jaap en ik mochten met de koets van oom Kees meerijden. Dit alles ging stapvoets naar Kerkwerve en ook stapvoets terug. Op 1 Februari 1953 zijn er 7 gezinsleden (opa Kees,vader Kees en zoon Kees, moeder Tannetje, dochter Adrie en Corrie en de jongste zoon Jan) tijdens de rampnacht omgekomen. De buren klommen op de daken, zij zagen de gebouwen instorten bij de fam. van Strien. Door het gewicht van de dakpannen zonk alles naar beneden. Omstanders die dit zagen zijn de dakpannen van het dak gaan gooien, daardoor bleef het dak drijven en zijn er meerdere levens door gered.
Mijn herinnering aan Rien
Verhaal nr: 395Een herinnering van Rina Sijrier aan Marinus van Dijke
Toegevoegd op 2009-02-23 19:38:15
Lieve Rien, Op school kon je niet meedoen aan wilde spelletjes zoals vangertje, tikkertje, haasje over. Je genoot wel van het kijken naar anderen. Zelf was je er niet sterk genoeg voor. Later groeide je daar overheen, en was je zelfs heel sterk. Na de oorlog werkte je bij de firma Mol. Je was touwslager, dat betekent dat je pongertouwen voor de boerenwagens draaide. Touw voor de halsters voor de paarden. Je was met je mooie haar en ogen leuk om te zien. Je was één en al vrolijkheid, met een achtergrond van diepe ernst en geloof. Gezellig in de omgang, stond voor iedereen open voor een praatje. Speelde heel mooi en goed orgel. Bespeelde het kerkorgel met veel plezier. Niets was je te veel. Op bevrijdingsdag 1946 werden wij dikke vrienden. Dat werd verliefd, verloofd, helaas niet getrouwd. Het water maakte er een einde aan. Wat heb ik je gemist: je vrolijk gezicht, je gulle lach, je orgelspel, je leuke opmerkingen en bovenal je liefde. En hoewel ik later weer geluk gevonden heb, je vergeten, nee dat kan niet, dat mag niet, diep in mijn hart leef je altijd voort. Rina
